Έχουμε Αστέρι!

Οι εικόνες μιλούν την πιο κατανοητή γλώσσα στους ανθρώπους παγκοσμίως. Το ήξεραν οι αρχαίοι έλληνες γλύπτες, το ήξεραν οι βυζαντινοί αγιογράφοι όπως επίσης το ήξεραν και οι μυστήριοι τύποι που επινόησαν τις κάρτες Ταρώ.

Είναι αυτό που κατάλαβε πολύ καλά και πολύ γρήγορα ο Walt Disney και έφτιαξε μία από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες του 20ου αιώνα. Η Walt Disney Company σήμερα υπολογίζεται πως έχει ετήσια έσοδα που φτάνουν περίπου τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Το ίδιο κατάλαβε και το Facebook, σε μια πιο διαδραστική εφαρμογή βέβαια. Η ουσία όμως είναι η ίδια. Η εικόνα και όχι οι λέξεις, είναι η αδιαμφισβήτητη παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας.

Έκανα αυτή την εισαγωγή για ένα πολύ απλό λόγο. Έχω πάρει τα βουνά κι έχω έρθει εδώ, στα ελατοσκέπαστα και χιονισμένα ευρυτανικά βουνά. Εδώ όπου η αμεσότητα της φύσης σου ξαναμαθαίνει πως είναι το να αισθάνεσαι και όχι μόνο να σκέπτεσαι. Άλλωστε η εποχή μας δεν πάσχει από έλλειμμα σκέψης. Ίσα – ίσα. Υπερπαράγεται και υπερκαταναλώνεται. Αλλά η σκέψη, για να βγει σε καλό, χρειάζεται και συναισθηματική υποστήριξη.

Οι εικόνες και ειδικά οι εικόνες της φύσης είναι αυτές που μας δίνουν πολλές φορές την ευκαιρία να αισθανθούμε, να νιώσουμε. Να δούμε τις πραγματικές διαστάσεις μας και να μην φουσκώνουμε από αλαζονεία, πιστεύοντας πως ελέγχουμε τα πάντα. Η επαφή με τη φύση μας ξαναχαρίζει μια εσωτερική ελευθερία και το συναίσθημα μιας ήρεμης απόλαυσης της ζωής.

Πολύ συχνά, μετατρέπονται σε φυλακή όλα τα τείχη που χτίζουμε γύρω μας για προστασία. Χάνεται η απλότητα κι ο αυθορμητισμός, οπότε ο άνθρωπος γίνεται ένας «ειδωλολάτρης», με την έννοια πως περιμένει να βρει ασφάλεια και ηρεμία μέσα στις τεχνικές κατασκευές που ο ίδιος έχει φτιάξει. Μέχρι το χτύπημα του κεραυνού. Άξαφνα, όλα αλλάζουν καθώς όλοι αλαλάζουν μέσα στις φλόγες. Και τότε, αναδύεται μια αρχετυπική εικόνα ελπίδας.

Μοιράζομαι μαζί σας μόνο μια εικόνα. Κι ελπίζω να γεννήσει συναισθήματα. Όχι σκέψεις.

Μια γυμνή γυναίκα γονατισμένη μπροστά σε μια λίμνη να ρίχνει νερό από δυο κανάτες. Η μία ποτίζει το έδαφος. Η άλλη επιστρέφει νερό στη λίμνη. Πάνω της λάμπει ένα μεγάλο, λαμπερό αστέρι αλλά και πολλά μικρότερα σ’ έναν ουρανό καινούργιας μέρας. Η γυναίκα είναι γυμνή γιατί δεν έχει τίποτα να κρύψει, γιατί δεν έχει πλέον τίποτα που να της προκαλεί ντροπή.

Είναι μια εικόνα – συμβολική, η οποία μας καλεί να νιώσουμε την υλική μας φύση να αναζωογονείται, έστω και με λίγες σταγόνες από την αφθονία της ψυχικής μας ενέργειας. Είναι το ξημέρωμα στο οποίο έχουμε δικαίωμα, μετά από μια μεγάλη σκοτεινή νύχτα.

Τα καλά νέα, τώρα, είναι πως ξημερώνει! Και σας το λέω με στατιστική βεβαιότητα. Άρχισαν να γίνονται όλο και περισσότεροι αυτοί που το νιώθουν.