Κουρασμένοι ή ερωτευμένοι;

Οι επόμενοι, μετά τον Πλάτωνα, ευφυέστεροι των ανθρώπων, δηλαδή οι Beatles το είπαν όσο πιο καθαρά μπορούσαν. “All you need is love”.

Οι άνθρωποι πέρα και πάνω από φύλα, φυλές, χρώματα, θρησκείες, ιδεοληψίες, χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες. Τους κουρασμένους και τους ερωτευμένους. Οι κουρασμένοι είναι αυτοί που κοιτάνε προς τα πίσω τη ζωή τους και νιώθουν να τους πλακώνει ένα βάρος. Νιώθουν αυτή τη δυσβάσταχτη κούραση που τους κάνει να γκρινιάζουν, να θυμώνουν, να τα έχουν με τον εαυτό τους και τους άλλους, να ξεσπάνε όπου βρούνε και όπως βρούνε. Κάνουν ανέραστο σεξ κι αδυνατούν να συνάψουν οποιαδήποτε ουσιαστική ερωτική, κοινωνική, φιλική ή επαγγελματική σχέση. Αδυνατούν να μπουν στη θέση των άλλων, μένοντας μόνοι σε ένα κλειστό, προσωπικό σύμπαν. Για αυτό και μονίμως δηλώνουν μετανιωμένοι για όσα έχουν ήδη κάνει, και την ώρα που το λένε ξεκινούν να ξανακάνουν τα ίδια ακριβώς, σε έναν κύκλο ατέρμονης επανάληψης που στο τέλος τους καταπίνει. Με άλλα λόγια, ενώ σκέφτονται συνέχεια κι αποκλειστικά τον εαυτό τους, στην πραγματικότητα τον βασανίζουν αλύπητα.

Ερωτευμένοι είναι οι άνθρωποι που γυρίζουν προς τα πίσω και λένε «όλα καλά». Βιώνουν ένα νόημα στη ζωή τους και το νόημα αυτό έχει όνομα. Έρωτας. Ο φτερωτός αυτός άγγελος όταν σε τοξεύει με το βελάκι του, προκαλεί παράλυση της αρνητικής σκέψης και ξαφνικά όλα μεταμορφώνονται σε φως και όλα είναι καλά. Στην επικράτεια του Έρωτα, όλα μοιάζουν να συνέβησαν μόνο και μόνο για να οδηγήσουν σε αυτόν. Ό,τι έμοιαζε με σκλαβιά φαίνεται σαν ελευθερία και ό,τι μέχρι εκείνη τη στιγμή νομιζόταν σαν ελευθερία, αρχίζει να φαίνεται σαν μια καλοστημένη σκηνοθεσία υποδούλωσης.

Ο Έρωτας είναι αυτός που κάνει όλους κι όλα να αναγεννηθούν μέσα στο φως μιας μαγικής εμπειρίας. Χαρίζει τα φτερά του για να πετάξεις . Για να δεις τα πράγματα και τους ανθρώπους, από ψηλά και όχι μέσα στη συνηθισμένη μικρότητα και ασημαντότητά τους.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο, οι εξουσίες έχουν διαχρονικά ως στρατηγική προτεραιότητα την καταστολή της μαγικής εμπειρίας του Έρωτα. Διότι αν οι άνθρωποι αρχίσουν ξαφνικά να «πετάνε» ποιος θα μείνει «προσγειωμένος» να δουλεύει; Από καταβολής κόσμου, οι εξουσίες προτιμούν τον άνθρωπο κουρασμένο και όχι ερωτευμένο. Κάποτε λοιπόν ήταν τα ιερατεία που είχαν το ρόλο του λογιστή και ελεγκτή των ανθρώπινων «αδυναμιών» και διαπραγματεύονταν την τιμή της μετάνοιας. Ορδές κουρασμένων ανθρώπων για πληρωθούν τα λύτρα της «σωτηρίας» της ψυχής.

Σήμερα, ζώντας σε έναν σφοδρά αντιερωτικό κόσμο, το ταμείο δεν γεμίζει με την μετάνοια και την εγκράτεια αλλά με την αποχαλίνωση και την σεξιστική κατανάλωση. Αυτό που αποκαλείται «ανεκτικότητα» δεν είναι παρά οι μεγάλοι τζίροι της ηδονιστικής πελατείας, η οποία ασφαλώς και δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τον Έρωτα, ως έκφραση της φυσικής χαριστικότητας του εαυτού στον άλλο. Ορδές κουρασμένων ανθρώπων για να πληρωθούν τα λύτρα της «σωτηρίας» της εγωιστικής κατάκτησης και χρήσης.

Άγιοι Βαλεντίνοι, κιτς καρδούλες, τόνοι πυκνογραμμένων σελίδων για τις «σχέσεις», ψυχαναλυτικά ντιβάνια, «έρωτας» με τον καθρέπτη, πληρωμένοι «έρωτες», βιάγκρα και πολυθρόνες της εξουσίας, οι «έρωτες» του Ολάντ και τα «παραστρατήματα» του Ομπάμα. Το μόνο που λείπει είναι αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη. Κι αυτό είναι το πείσμα να αναδημιουργούμε κάθε πρωί τη γέννηση του Έρωτα, ζώντας μέσα στην αλχημεία της επιθυμίας να σπείρουμε και να δρέψουμε την αληθινή ομορφιά της ζωής.

Αν ο κόσμος μας έχει μια ελπίδα, σίγουρα δεν τη χρωστάει στους κουρασμένους. Τη χρωστάει στους ερωτευμένους που τραγουδάνε ανά τους αιώνες. Σαν τον Οδυσσέα στην Ιθάκη της Πηνελόπης. Σαν τον Οδυσσέα Ελύτη που μας έμαθε «τα ρω του έρωτα» γράφοντας πως «Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή.».