Τώρα που ξεκινάει η Σαρακοστή θα αρχίσει να έχει ζήτηση και ο χαλβάς. Κι όσοι είναι μερακλήδες θα αναζητήσουν τον «αυθεντικό», τον οποίο ωστόσο έχει απομείνει να κάνει μόνο μια μικρή οικογενειακή χαλβαδοποιία στη Δραπετσώνα κι αποτελεί «στανταράκι» θέμα της τηλεόρασης τέτοιες μέρες. Πάνε οι κάμερες και καταγράφουν πως μπαίνουν τα υλικά, πως ανακατεύονται, πως γυρνάνε με τις ώρες και πως συσκευάζεται στο τέλος ο «αυθεντικός χαλβάς», για τον οποίο κάθε χρόνο σχηματίζονται ουρές έξω από το μαγαζί.
Η αυθεντικότητα είναι μείζον ζήτημα την εποχή του “copy paste”. H παγκόσμια αγορά, σε όλους τους κλάδους, αναζητεί αυθεντικότητα καθώς η οικονομία μετασχηματίζεται όλο και περισσότερο σε οικονομία δικτύων, εμπειριών και συναισθημάτων.
Σωστά σκέφτηκαν λοιπόν οι αρμόδιοι του ελληνικού στίβου ( ο ΣΕΓΑΣ δηλαδή) να αναδείξουν την αυθεντικότητα του Κλασσικού Μαραθώνιου της Αθήνας. Σωστά σκέφτηκαν επίσης πως θα έπρεπε ο ΟΠΑΠ να φανεί γενναιόδωρος και να χρηματοδοτήσει την προσπάθεια. Αλλά το αποτέλεσμα είναι λάθος. Και είναι λάθος γιατί το νέο λογότυπο του Κλασσικού Μαραθωνίου που παρουσιάστηκε προχθές είναι μια αστεία καρικατούρα. Δεν ξέρω πόσο κόστισε. Αλλά ακόμη κι ένα ευρώ είναι πεταμένα λεφτά για αυτό που παρουσιάστηκε.
Ένα ανθρωπάκι σε κίνηση και μια μουτζούρα δίπλα, η οποία υποτίθεται πως είναι η αποτύπωση της αυθεντικής διαδρομής αλλά μάλλον πρόκειται για την αποτύπωση της αυθεντικής βλακείας σε ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Καμία έμπνευση. Καμία δημιουργικότητα. Καμία αισθητική. Μια δουλειά στο «γόνατο» για την οποία δεν ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος αλλά ξέρω πως κάποτε σε αυτόν τόπο θα πρέπει να γίνει ένα ξεκαθάρισμα σχετικά με το ποιοι κάνουν επικοινωνία με επαγγελματική αρτιότητα κι αξιοπιστία και ποιοι απλά κλείνουν δουλειές κι από κει κι έπειτα κάνουν – εκ του ασφαλούς- ό,τι τους κατέβει.
Ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι πραγματικά ο αυθεντικός. Αλλά αυτό δεν φαίνεται στο λογότυπο. Ωστόσο γράφεται! «Μαραθώνιος ο Αυθεντικός»! Η επικοινωνία της βιοτεχνίας του χαλβά στη Δραπετσώνα υποστηρίζει καλύτερα την αυθεντικότητα του προϊόντος της σε σχέση με αυτό. Διότι οι άνθρωποι στη Δραπετσώνα έχουν την ευφυΐα να δείχνουν την αυθεντικότητα και όχι απλώς να μιλάνε για αυτήν!
Ο Μαραθώνιος της Αθήνας επίσης αναδεικνύει αξίες. Την υπεράσπιση του πολιτισμού έναντι της βαρβαρότητας. Αλλά ούτε κι αυτό φαίνεται στο λογότυπο. Ο Μαραθώνιος της Αθήνας, ασφαλώς, θα μπορούσε να είναι αναπτυξιακό εργαλείο. Η χρήση πολιτιστικών αγαθών επιδρά όχι μόνον στις συμβολικές αξίες, αλλά και στις πραγματικές αξίες ανάπτυξης των περιοχών αναφοράς, δηλαδή στην πραγματική οικονομία τους. Αλλά ούτε κι αυτό φαίνεται.
Θα πείτε μπορούν όλα αυτά να αποτυπωθούν σε ένα λογότυπο; Προφανώς δεν είναι απλό και εύκολο. Αλλά όταν υπάρχει αυθεντική δημιουργικότητα, όλα γίνονται. Το πρόβλημα όμως σε αυτή τη χώρα είναι πως αφενός δεν πιστεύουμε πως «όλα γίνονται» και αφετέρου έχει εμπεδωθεί ως «καλή πρακτική» το «όλα γίνονται κάτω από το τραπέζι».
Χάθηκε λοιπόν μια καλή ευκαιρία. Χάθηκε η ευκαιρία ο Μαραθώνιος της Αθήνας να επικοινωνηθεί έτσι ώστε να αναδυθεί ως ένα σύγχρονο διαπολιτισμικό αφήγημα, το οποίο θα ενισχύει τη συναντίληψη, την αλληλοκατανόηση και την συνεργασία και από την άλλη θα αναδεικνύει την αξία της διακριτής αυθεντικής ταυτότητας, σε μια εποχή απειλούμενης ισοπέδωσης.
Το να βγει τώρα ο ΣΕΓΑΣ και να πει «συγγνώμη, κάναμε λάθος και θα το ξαναπροσπαθήσουμε….», θα ήταν μια αυθεντική έκπληξη. Τουτέστιν, μια καλή αρχή για τον επανασχεδιασμό μιας αληθινά ευφυούς επικοινωνιακής στρατηγικής ανάδειξης της αυθεντικότητας του Κλασσικού Μαραθωνίου της Αθήνας. Λέμε τώρα….
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 