Ανήκω στους αισιόδοξους. Σε αυτούς που λένε πως το βέλος του χρόνου μπορεί να δείχνει μόνον μπροστά και συνεπώς έχουμε την ικανότητα να δημιουργούμε κάθε φορά τον «καλύτερο δυνατό κόσμο». Προφανώς κάθε φορά θα είναι ένας κόσμος με ατέλειες και ελαττώματα. Με καλούς και κακούς. Με όμορφους και άσχημους. Με πλούσιους και φτωχούς. Με κλέφτες κι αστυνόμους. Με αγγέλους και δαίμονες. Προφανώς θα είναι ένας κόσμος ηδονής για κάποιους και οδύνης για κάποιους άλλους. Το στοίχημα λοιπόν είναι να μπορούμε κάθε φορά να δημιουργούμε τον κόσμο που θα δίνει την ευκαιρία μιας «καλής ζωής» σε όσο το δυνατόν περισσότερους.
Γι αυτό, μαζί με πολλούς άλλους ανά τους αιώνες, πιστεύω πως στην εξέλιξη αυτής της μακράς διαδικασίας θα βρούμε τον τρόπο να φέρουμε σε πέρας την αποστολή που έχει ο ανθρώπινος πολιτισμός στη γη. Να αφήσουμε, δηλαδή, μέσα στις ψυχές μας όλα τα δέντρα της Εδέμ, με πλήρεις καρπούς και δίχως όφεις, τελείως ελεύθερα να ανθίσουν.
Μέχρι να συμβεί αυτό, το Μεγάλο Παιχνίδι θα λέγεται «Μπραζίλια». Μετά…. προσμένουμε την εκπλήρωση της προφητείας του τελευταίου Έλληνα Προφήτη Ανδρέα Εμπειρίκου: «όταν διά της πίστεως και της καλής θελήσεως, αλλά και από επιτακτικήν, αδήριτον ανάγκην δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις και εκτελεσθούν όχι οικοδομικά, ή ορθολογιστικά, μα διαφορετικά τελείως έργα, εις την καρδιά του μέλλοντος, εις την καρδιά των υψηλών οροπεδίων και προ παντός μέσ” στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, θα υπάρξη τότε μόνον η Νέα Πόλις και θα ονομασθή πρωτεύουσα της ηνωμένης, της αρραγούς και αδιαιρέτου Οικουμένης.».
Αμήν.
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 