Τα αποτελέσματα της πρόσφατης επίσκεψης του αφεντικού της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ στην Αθήνα και των συνομιλιών που είχε με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτη Λαφαζάνη, δείχνουν ότι η καλλιέργεια υπερβολικών προσδοκιών, χωρίς να έχει διασφαλιστεί συμφωνία, συνήθως μετατρέπεται σε μπούμερανγκ. Πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για περίπλοκα ζητήματα, με πολιτικές οικονομικές και γεωστρατηγικές προεκτάσεις, όπως αυτή του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου.
Όπως φαίνεται, το πάθημα της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά που είχε καλλιεργήσει εξίσου μεγάλες προσδοκίες για την εξαγορά της ΔΕΠΑ από την Gazprom μετά τις αλλεπάλληλες (συνολικά τρεις) επισκέψεις του Αλεξέι Μίλερ στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν έγινε μάθημα. Τότε, η Gazprom δεν είχε καν υποβάλλει προσφορά στο διαγωνισμό παρά τις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει η κυβέρνηση προκειμένου να επιδείξει… κινητικότητα, εθελοτυφλώντας μπροστά στους ευρύτερους γεωπολιτικούς συσχετισμούς.
Έτσι και τώρα μετά από ένα πενθήμερο συζητήσεων και δημοσιευμάτων περί της πρόθεσης της Gazprom να καταβάλει 3-5 δις ευρώ ως προκαταβολή για την κατασκευή του ελληνικού τμήματος του αγωγού, η αμηχανία ήταν έντονη όταν ο Αλεξέι Μίλερ βγήκε από το Μέγαρο Μαξίμου, έκανε δηλώσεις στα ρώσικα, χωρίς την παρουσία μεταφραστή και αποχώρησε, ενώ ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης ρωτούσε τους δημοσιογράφους για να μάθει τι είπε ο Ρώσος αξιωματούχος, πριν κάνει τις δικές του δηλώσεις!!!
Συνήθως, όταν πλακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Το ερώτημα λοιπόν είναι: υπάρχει πραγματικός χώρος για τις «ελληνικές προσδοκίες» ή τελικά πατούν πάνω σε …κινούμενη άμμο; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι επικοινωνιακή και μόνον.
ΥΓ: Η φωτογραφία με τη βαθιά υπόκλιση Λαφαζάνη στο αφεντικό της Gazprom έγινε viral στα social media καθώς ξεφεύγει από τους κανόνες της «ευγενικής φιλοξενίας» κι αγγίζει τα όρια της δουλοπρέπειας, έστω και ασυνείδητα… Δημιουργώντας ταυτόχρονα εύλογα ερωτηματικά για το κατά πόσο μπορεί να συνιστά «αριστερή» και «πατριωτική» πολιτική, το να γίνεσαι τόσο εύκολα το μικρό πιόνι σε μια μεγάλη σκακιέρα.
Πρώτη δημοσίευση και πλήρες άρθρο στο Rizopoulos Post
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 