Κατ’ έθιμον που λένε, κάνουμε με την Έφη, τη γυναίκα μου, κάθε χρόνο μια βόλτα στο «πανηγύρι» της Αγ. Τριάδας. Φέτος καθώς είχαμε πάρει τα βουνά για το τριήμερο, κάναμε την εθιμική μας βόλτα το απόγευμα προς βραδάκι της Δευτέρας. Κόσμος πολύς, τα αυτοκίνητα όπου μπορεί κανείς να φανταστεί σκαρφαλωμένα κι ένα «ποτάμι» κόσμου στη φιδωτή διαδρομή του «πανηγυριού».
Θεωρώ ωστόσο πως η επιτυχία ενός «τοπικού θεσμού» δεν θα πρέπει να αξιολογείται μόνο από το πόσο μαζική προσέλευση επισκεπτών πετυχαίνει αλλά και με το εάν έχει έναν χαρακτήρα, μια ταυτότητα, κάτι τέλος πάντων που θα αποτελεί στοιχείο ποιοτικής διαφοροποίησης, ώστε αφενός να δίνει στον επισκέπτη την ευκαιρία μιας ουσιαστικής διάδρασης με τα συμβαίνοντα και αφετέρου να δίνει μια προστιθέμενη αξία στην Πεντέλη.
Δεν ξέρω ειλικρινά πως δουλεύει το σύστημα των «πανηγυριών» και είναι όλα copy paste, δηλαδή εκτεταμένο παραεμπόριο «μαϊμού» προϊόντων, «βρώμικα» σάντουιτς, λουκουμάδες, μερικά κουνελάκια και όλο το telemarketing σε πάγκους. Ούτε επίσης ξέρω τι έσοδα αφήνει αυτή η μορφή «πανηγυριού» στον Δήμο. Σίγουρα όμως ξέρω πως αυτό δεν είναι πανηγύρι με την έννοια μιας κοινής γιορτής αλλά μια κακέκτυπη εκδοχή «ανατολίτικου παζαριού», χωρίς τη χάρη και την αυθεντικότητα του τελευταίου.
Σκέφτομαι πως θα μπορούσε ο χαρακτήρας αυτής της τριήμερης γιορτής του Πνεύματος να είναι πολύ διαφορετικός από το «ό,τι πάρεις 3 ευρώ». Ασφαλώς να υπάρχει και το εμπορικό στοιχείο αλλά με έναν χαρακτήρα δημιουργικότητας και ποιότητας. Κοσμήματα και χειροτεχνία, ναι. Διάφορες καλλιτεχνικές εκθέσεις, θα ήταν πάρα πολύ όμορφο. Καλλιτέχνες του δρόμου να μπορούν να εκφράζονται και να δείχνουν την τέχνη τους. Επίσης σήμερα υπάρχουν πάρα πολλές συλλογικότητες αλληλέγγυας και ανταλλακτικής οικονομίας που θα μπορούσαν να βρούν στέγη σε μια τέτοια κατεύθυνση. Ή πρωτοβουλίες που σχετίζονται με τη αγροτοδιατροφή, τις βιολογικές καλλιέργειες κλπ. Υπάρχουν επίσης πάρα πολλές αξιόλογες επιχειρήσεις της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας που κι αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος μιας μεγάλης γιορτής που θα τιμά και θα φέρνει σε επαφή με τους επισκέπτες, ανθρώπους που προσπαθούν, που δημιουργούν, που έχουν κάτι διαφορετικό να δείξουν. Θα αποκτούσε έτσι αυτό το τριήμερο «πανηγύρι» έναν πραγματικά πανηγυρικό τόνο για την αξία του δημιουργικού πνεύματος και όχι να επαναλαμβάνεται ρουτινιάρικα το «μία από τα ίδια», μια κατάσταση δηλαδή που δείχνει πως παραμένουμε χώρα «για τα πανηγύρια» με τη «μαιμουδιά», την προχειρότητα, το «ό,τι να’ ναι» και τις παραεμπορικές δραστηριότητες να ακμάζουν.
Μια σκέψη είναι αυτή που κάνω. Την κάνω δημόσια μόνο και μόνο γιατί θα μπορούσαν να υπάρξουν και δέκα καλύτερες από αυτή. Το βασικό είναι ένας «τοπικός θεσμός» που φαίνεται πως έκλεισε τον κύκλο του κι επαναλαμβάνει ρουτινιάρικα τον εαυτό τοου, να καταφέρει να παρακολουθήσει τις εξελίξεις των καιρών, να μετεξελιχθεί σε κάτι ποιοτικότερο και ουσιαστικότερο, να μεταδώσει θετικά μηνύματα για το δημιουργικό πνεύμα και να εντάσσεται μέσα σε μια γενικότερη φιλοσοφία πολιτισμού μέσα στην καθημερινότητα. Είναι ωραίο να λέμε πως από τα πεντελικά νταμάρια βγήκε το μάρμαρο που άστραψε κι έγινε το φως του Παρθενώνα, αλλά αυτή την βαρύτιμη κληρονομιά θα πρέπει να την επιβεβαιώνουμε και στις σημερινές επιλογές μας.
Πρώτη δημοσίευση: MyΠΕΝΤΕΛΗ
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 