Η Φλωρεντία είναι μια πόλη που σε πείθει πως το να μιλάς με το παρελθόν, ενίοτε συμβαίνει να είναι ο μόνος τρόπος για να φτιάξεις ένα μέλλον. «Επικοινωνία με μια ανάμνηση». Μια τέτοια πινακίδα θα ήταν ένας ωραίος τρόπος για να υποδέχεται η Φλωρεντία τους επισκέπτες της. Όλη η δημόσια εικόνα της πόλης αλλά και τα απόκρυφα μυστικά της, δεν είναι κάτι άλλο από τα υλικά σύμβολα μιας «γλώσσας» που δημιουργήθηκε για να επικοινωνήσει το «τώρα» με το «χθες», ένα «τώρα» αποσταθεροποιημένο που εύλογα αναζητούσε τη σταθερότητα σε μια πίστη – πίστωσης χρόνου, όπως θα έλεγε ψυχαναλυτικά κι η Τζούλια Κρίστεβα.
Άπαξ και οικοδομηθεί μια «γλώσσα επικοινωνίας» με τον ξεχασμένο εαυτό, η αναγέννηση έρχεται ως φυσική συνέπεια. Αυτό μας λέει αδιάκοπα αυτή η πόλη. Κι αν όλα πάνε καλά, αποφάσισα σήμερα να είμαι εκεί αρχές Σεπτέμβρη…