Ημέρα Ανυπακοής

Αγαπώ την Αμερική. Γι αυτό και δεν έχω πάει ποτέ. Έχω συνειδητοποιήσει πως αγαπώ τον μύθο της και προτιμώ να μένω πιστός  σε αυτή την εξιδανίκευση,  παρά να προσγειωθώ στο σκληρό έδαφος της πραγματικότητάς της. Θα με απογοήτευε όπως συμβαίνει με τους έρωτες, των οποίων το καλύτερο κομμάτι είναι η αναμονή τους.  Από τη στιγμή που συμβαίνουν, φθείρονται.

Αγαπώ το ελεύθερο πνεύμα της. Αυτό που ενσάρκωσε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας λέγοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας:

«Δεχόμαστε τις εξής αλήθειες ως αυταπόδεικτες, πως όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, και προικίζονται από τον Δημιουργό τους με συγκεκριμένα απαραβίαστα Δικαιώματα, μεταξύ των οποίων είναι το δικαίωμα στη Ζωή, το δικαίωμα στην Ελευθερία, και το δικαίωμα στην επιδίωξη της Ευτυχίας.

Πως για να εξασφαλιστούν αυτά τα δικαιώματα, ιδρύονται Κυβερνήσεις μεταξύ των Ανθρώπων, αντλώντας τις εύλογες εξουσίες τους από την συναίνεση των κυβερνημένων.

Πως όποτε μια Μορφή Κυβέρνησης γίνεται καταστροφική για τους σκοπούς αυτούς, είναι Δικαίωμα του Λαού να την αλλάξει ή να την καταργήσει, και να εγκαταστήσει νέα Κυβέρνηση θέτοντας τα θεμέλιά της σε τέτοιες αρχές και οργανώνοντας τις εξουσίες της σε τέτοια μορφή, ώστε να φανεί πιθανότερο να επιφέρει την Ασφάλεια και την Ευτυχία του.».

Αυτό το «ελεύθερο πνεύμα» ασφαλώς υποτάχθηκε στους σιδερένιους νόμους της οικονομίας, οπότε αναπόφευκτα, στο τέλος,  επιβίωσε τσακισμένο μόνο στην ποίηση του Άλλεν Γκίνσμπεργκ,  στη λογοτεχνία του Τζακ Κέρουακ και στο επαναστατικό αίτημα που τραγουδούσε ο  Τζιμ Μόρισον «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα».  Και μετά;

Ειλικρινά δεν ξέρω αν η Αμερική έχει πλέον να πει κάτι περισσότερο από την τεχνολογία,  ως ηγέτιδα δύναμη της Δύσης. Στο βαθμό πάντως που για τον δυτικό πολιτισμό παραμένει κυρίαρχο το αφήγημα του «ελεύθερου πνεύματος», τότε αυτός ή θα συντριβεί πάνω στα τείχη της υποκρισίας του ή θ’ αναγκαστεί να αναγνωρίσει πως  η ανυπακοή είναι η πρώτη και έσχατη πράξη ελευθερίας. Μόνο ένα ελεύθερο όν μπορεί να αρνηθεί. Και μόνον έτσι η ανθρώπινη ζωή έχει αξία. Αλλιώς δεν διαφέρει σε τίποτα από την κατάσταση που χαρακτηρίζει τα ζώα, δηλαδή την υποταγή στην αναγκαιότητα του ελευσόμενου.