Τα ωραία ταξίδια, θέλουνε καλή παρέα.
Οι μοναχικοί ταξιδιώτες βιάζονται να τα μάθουν όλα και νιώθουν πως οι Άλλοι είναι βαρίδια, εμπόδια στη μεγάλη λεωφόρο των επιτεύξεων. Τα ταξιδιωτικά ημερολόγια είναι γεμάτα από πρώτο ενικό. Όπως είπε και ο Σαρτρ: Η κόλασή μου είναι οι Άλλοι.
Γι’ αυτό συνάντησε τον εαυτό που αγνοείς επιδεικτικά και αποενοχοποιήσου. Η αντίσταση σε αυτή τη συνάντηση είναι μεγάλη καθώς οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα της συνήθειας. Μας έχουν εκπαιδεύσει οι ρόλοι που υποχρεωθήκαμε να παίξουμε για να επικοινωνούμε με τους Άλλους, θεωρώντας αδίκως πως αυτό θα μας έκανε πιο αγαπητούς.
Στην ολότητά μας δεν μπορούμε να είμαστε στάσιμοι. Στάση είναι το μπλοκάρισμα της ενέργειας που είμαστε, μόνο και μόνο για να υπηρετηθούν ρόλοι – είδωλα.
Οι άνθρωποι πεθαίνουμε επειδή οργανώνουμε τις σχέσεις μας με βάση ρόλους. Ζούμε κωπηλατώντας. «Τραβάω κουπί» όπως λέει ο καθημερινός άνθρωπος. Στο τέλος, οι ρόλοι μας καθηλώνουν στην ανία και μας εκτελούν. Ο επόμενος θα πάρει το κουπί.
Θα ζούσαμε πολύ διαφορετικά συνειδητοποιώντας πως οι ευχάριστες εκπλήξεις που μας αναζωογονούν δεν είναι αποτέλεσμα της τύχης. Οι στιγμές του πραγματικού ενθουσιασμού είναι απόφαση. Η απόφαση του να πάρουμε την αρνητική υπερένταση που λιμνάζει μέσα μας και να την θέσουμε στην υπηρεσία της απο – κατάστασης του κόσμου μας.
Μέτρο δεν είναι η εξορία της υπερβολής αλλά η μυστηριακή χρήση της. Ταξίδι χωρίς γαλέρα!
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 