Σημερινός τίτλος είναι η στερεότυπη φράση που συνήθως λένε όσοι δεν έχουν τι να πουν όταν βρίσκονται απέναντι σε φαινόμενα βίας σε αθλητικούς χώρους και κυρίως σε ποδοσφαιρικά γήπεδα. Γι αυτό και όσοι την ακούνε, κουνάνε το κεφάλι γελώντας. Όταν είσαι Ολυμπιακός θέλεις να νικήσει ο Ολυμπιακός. Τελεία και παύλα. Όταν είσαι Παναθηναϊκός θέλεις να νικήσει ο Παναθηναϊκός, δεν πάει να γκρεμιστεί η μισή Αθήνα. Όταν είσαι ΠΑΟΚ, όλα επιτρέπονται.
Ο Χόμπς είπε το πιο σοφό απόφθεγμα όλων των εποχών. Ο άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο. Και ως γνωστόν είμαστε ό,τι τρώμε. Είμαστε άνθρωποι γιατί τρώμε ανθρώπους.
Στην αρχή τους τρώγαμε κανονικά. Απαιτήθηκε χρόνος για να μπει το ταμπού του κανιβαλισμού. Πιθανότατα μαζί με αυτό της αιμομιξίας. Κάπως έτσι άρχισε να «μπουσουλάει» ο ανθρώπινος πολιτισμός, καθιστώντας σταδιακά το αλληλοφάγωμα όλο και πιο συμβολικό αλλά εξίσου αιματηρό. Μπορεί ο άνθρωπος να σταμάτησε να τρώει κανονικά τον άλλο άνθρωπο, ωστόσο «έτρωγε» ο ένας τον άλλο στη μάχη, μπορεί να τον «έτρωγε» σαν δούλο, σαν αφέντη, σαν πληβείο ή σαν πατρίκιο, σαν δουλοπάροικο, σαν βασιλιά, σαν βιομηχανικό εργάτη, μπορεί να τον «έτρωγε» σαν καταναλωτή, σαν δανειολήπτη ή σαν… επενδυτή, σαν σύζυγο, σαν εραστή ή ερωμένη, σαν… σαν… σαν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.
Οι άνθρωποι αλληλοτρωγόμαστε με πολλούς και διάφορους τρόπους. Όλοι οι τρόποι όμως συγκλίνουν σε μια φυσική επιδίωξη. Για τον άνθρωπο το σημαντικό είναι να κάτσει στο θρόνο της κυριαρχίας του Εγώ και να νιώσει την άγρια χαρά του να «τρώει» τον άλλο. Αν για να το πετύχει αυτό, το μέσο είναι το σώμα, το πνεύμα, η ομάδα, η εταιρεία, το έθνος, η φυλή ή ο τραπεζικός λογαριασμός είναι στην πραγματικότητα αδιάφορο.
Το γεγονός αυτό έκανε βασιλιά των σπορ το ποδόσφαιρο. Ο αντίπαλος είναι ένα θαυμάσιο «γεύμα». Το ίδιο ακριβώς γεγονός έχει κάνει βασιλιά και τον καπιταλισμό. Όπως επίσης το ίδιο ακριβώς γεγονός έχει κάνει βασιλιά το σεξ. Ζούμε σε μια εποχή τριπλής βασιλείας: Θέαμα, Κέρδος, Ηδονή.
Ετοιμαστείτε λοιπόν για πόλεις που θα μοιάζουν όλο και περισσότερο με την Gotham City. Για του λόγου το αληθές, ο Πειραιάς ήδη βρίσκεται αρκετά κοντά σε αυτή την εκδοχή πόλης καθώς διαχρονικά αποτέλεσε τον «πειραματικό σωλήνα» διαφόρων υβριδίων που προέκυπταν εν συνεχεία στην πολιτική ζωή της χώρας.
Τώρα μπορεί να πει κάποιος… «είναι τόσο άσχημα να ζεις στην Gotham City;». Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. Αν «ψάχνει την καλή ζωή», είναι στη σωστή πόλη. Αν όμως ψάχνει αυτό που το «σιωνιστοκρατούμενο Χόλλυγουντ» επιμένει να θυμίζει και να αποκαλεί Δικαιοσύνη, τότε δεν έχει επιλογή από το να γίνει BATMAN. Μόνο και μόνο, για την άγρια χαρά του παιχνιδιού!
ΥΓ: Εννοείται πως είμαι (αυτεξόριστος) Πειραιώτης και πάντα Ολυμπιακός!
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 