H επιστροφή από τις διακοπές μπορεί να οδηγήσει σε δυο ενδεχόμενα. Το ένα είναι να πέσεις σε κατάθλιψη που τέλειωσαν, που «δεν κατάλαβες» πότε κύλησαν οι μέρες κι έτσι να δίνεις εντολή στον «εσωτερικό σκηνοθέτη» να φτιάχνει φανταστικές υπερπαραγωγές για το πώς η ζωή σου θα μπορούσε να μοιάζει με ατέλειωτες διακοπές. Μπορείς να κάθεσαι με τα μάτια κλειστά και να φαντασιώνεσαι, με τα χέρια σταυρωμένα. Όσο όμως η πραγματικότητα αποκλίνει από το σενάριο φαντασίας του εσωτερικού υποβολέα, τόσο η κατάθλιψη θα αυξάνεται.
Η ζωή σίγουρα δεν μπορεί να είναι μόνιμες διακοπές, τουλάχιστον αν δεν έχεις γεννηθεί κληρονόμος κάποιου μεγιστάνα ή αν δεν είσαι γόνος κάποιας ελληνικής πολιτικής οικογένειας καθότι σε αυτή τη χώρα το αληθινό μας πολίτευμα είναι η κληρονομική ολιγαρχία.
Σε κάθε περίπτωση είναι απατηλή η αναζήτηση των «μόνιμων διακοπών». Συνιστά λογική αντίφαση. Το πιο σοφό λοιπόν θα ήταν να το δεις κάπως διαφορετικά. Οι διακοπές είναι ωραίες γιατί κάνεις πράγματα που αγαπάς. Το σημαντικό είναι αυτό. Να δίνεις χρόνο εκεί που επιλέγει η καρδιά, διότι σε τελική ανάλυση μόνο σε ό,τι αγαπά κανείς μπορεί να είναι καλός κι αληθινά δημιουργικός. Όλα τα υπόλοιπα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καταλήγουν σε διαχειριστική διεκπεραίωση ή ψυχαναγκαστική νεύρωση.
Συνεπώς η κατάθλιψη από την «επιστροφή» δεν είναι μονόδρομος. Ευτυχώς, υπάρχει και ο λιγότερο πολυσύχναστος δρόμος που έχει να κάνει με την τόλμη και την αποφασιστικότητα, την έμπνευση και την προσπάθεια, με το να δώσει κανείς χρόνο εκεί που πραγματικά νιώθει να πάλλεται από αληθινό ενδιαφέρον κι ενθουσιασμό, από αγάπη και πάθος δημιουργίας. Με απλούστερα λόγια, είναι κάτι σαν κι αυτό που κάνουν τα παιδιά. Έχετε δει παιδί να ασχολείται αληθινά με κάτι που δεν αγαπά και δεν παθιάζεται μαζί του;
Ναι, οι διακοπές κάποια στιγμή τελειώνουν. Κάτι κλείνει, κάτι ανοίγει. Γιατί λοιπόν να μην ξεκινάει ταυτόχρονα η περιπέτεια για να φτάσει κανείς εκεί που πραγματικά θέλει και μπορεί; Σίγουρα δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο. Πολλές φορές ο αρχικός ενθουσιασμός εξανεμίζεται μέσα στην καθημερινή ρουτίνα και τα σχέδια μένουν στο desktop. Ο ίδιος και ο ίδιος επαναλαμβανόμενος κύκλος. Τι μπορεί να κάνει τη διαφορά;
Μα, φυσικά αυτό που λέει στο «μανιφέστο» του ο Peter Pan: “All the world is made of faith and trust and pixie dust.” Πίστη, εμπιστοσύνη και …. μαγική σκόνη! Ψάξε να τα βρεις. Μέσα… έξω… δίπλα… λίγο παρακάτω ή λίγο παραπάνω, μπορεί κι έξω από το παράθυρό σου. Ψάξε στα πιο πιθανά αλλά και στα πιο απίθανα μέρη. Και να ξέρεις πως «όποιος ψάχνει βρίσκει» κι αν βρεις και τα τρία «συστατικά», ε τότε…. όλα γίνονται!
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 