Εγκλήματα!

Tα εγκλήματα είναι εγκλήματα όποιον ιδεολογικό μανδύα κι αν φορούν κατά τη διάρκεια της τέλεσής τους. Κι από αυτό, κατά τη γνώμη μου,  δεν εξαιρείται ούτε ο βομβαρδισμός της Δρέσδης κατά αμάχου πληθυσμού από τους Συμμάχους όταν πλέον οι Ναζί είχαν ηττηθεί, ούτε και οι δύο ατομικές βόμβες των ΗΠΑ στην Ιαπωνία όταν όλα είχαν τελειώσει και η συνθηκολόγηση ήταν θέμα ημερών. Ναζιστικά, κομμουνιστικά ή φιλελεύθερα, όλα τα εγκλήματα είναι εγκλήματα και κάθε προσπάθεια εξωραϊσμού τους είναι στην ουσία συμμετοχή στην ηθική αυτουργία της επανάληψής τους.

Αυτό ακριβώς θα μπορούσε να πάει να πει ο κ. Κοντονής στο συνέδριο της Εσθονίας που τόσοι πολλοί συζήτησαν και συζητούν τόσο πολύ ανόητα.  Αυτό ακριβώς να’ λεγε και τίποτε άλλο. Εκπροσωπώντας την Ελλάδα του μέτρου, του ορθού λόγου και της αξίας κάθε ανθρώπινου προσώπου, η οποία δεν μπορεί να σχετικοποιείται από δοξασίες οποιασδήποτε ιδεολογίας ή πεποίθησης.

Σε αυτή την κατεύθυνση άλλωστε είναι που θα πρέπει να κινηθεί η Ε.Ε,  καθώς  το μέλλον της διαγράφεται ζοφερό. Δυνάμεις ενδογενείς και εισαγόμενες  που αντιμάχονται το μέτρο, τον ορθό λόγο και την αξία του ανθρώπινου προσώπου απειλούν να οδηγήσουν τη Γηραιά Ήπειρο σε εποχές που ήλπιζε πως έχει αφήσει οριστικά πίσω της. Με μια τέτοια εκπροσώπηση,  ο κ. Κοντονής θα είχε εκφράσει με τον καλύτερο τρόπο και τα ιδιαίτερα συμφέροντα της χώρας,  διότι μόνο μια Ευρώπη κινούμενη στην κατεύθυνση της αναγνώρισης των εγκλημάτων της θα μπορούσε να κατανοήσει και τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η Ελλάδα.

Αλλά ο κ. Κοντονής περιορίστηκε απλά στο να ψαρέψει στα θολά νερά του ακροατηρίου της «παραδοσιακής αριστεράς»,  καταφεύγοντας  στα γνωστά τεχνάσματα μιας «παλαιοκομμουνιστικής» ρητορείας για να κερδίσει ό,τι μπορεί από την επιρροή του ΚΚΕ.

Παντελώς ανίκανοι  κι αυτοί, όπως και οι προηγούμενοι, όπως και οι αμέσως επόμενοι, να δώσουν υπόσταση σε μια διακριτή αλλά παραγωγική φωνή της χώρας. Κι έτσι καταλήγουμε πάντα,  με τον έναν ή τον άλλο τρόπο,  σαν τα «μαύρα πρόβατα» της ιστορίας.  Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία του πολιτικού μας προβλήματος.