Category Archives: Podcast

Πράγματι, υπάρχει ένα Μεγάλο Μυστικό Σχέδιο.
Σχέδιο που υπηρετήθηκε πιστά από τις διευθύνουσες ελίτ των δυτικών κοινωνιών μέσα στους αιώνες και είναι κρυμμένο μπροστά στα μάτια μας.
Το Σχέδιο έχει την κωδική ονομασία » ΕΔΕΜ».
Το Σχέδιο είναι η μακρά και αργή διαδικασία της επιστροφής των Εκλεκτών, δηλαδή μιας σχετικά μικρής πληθυσμιακής ομάδας ανθρώπων, μιας ελίτ, στον κήπο της Εδέμ μέσω της Εργασίας όλων των υπολοίπων.
Η κεντρική του ιδέα του Σχεδίου διέπεται από τρία επιμέρους σχέδια τα οποία είναι ο Ιουδαιο-Προτεσταντισμός, η σύγχρονη επιστήμη και ο καπιταλισμός.
Η ιστορία της Πτώσης, όπως παρατίθεται στη Γένεση, είναι η αρχή του σχεδίου, η επιστήμη και ο καπιταλισμός η μέση του και, τέλος, η ίδια η ανάκτηση της Εδέμ είναι η ολοκλήρωσή του.
Η αρχική στιγμή της Πτώσης (η πτώση από την αθωότητα) είναι κατά κάποιον τρόπο ο μαρασμός ενός κήπου και η μετατροπή του σε έρημο, εφόσον το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος αποπέμπεται απο το φώς ενός διατεταγμένου παραδείσου και αποστέλλεται στο σκοτάδι ενός ακατάστατου χερσότοπου. Ωστόσο η Αγία Γραφή παραθέτει δύο εκδοχές εκείνης της πρωταρχικής ιστορίας που οδήγησε στην Πτώση.
Η πρώτη εκδοχή παρατίθεται στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, κατά την οποία ο Θεός δημιούργησε πρώτα την ξηρά, τη θάλασσα, την χόρτο, τα φυτά και τους καρπούς, έπειτα τα άστρα, τον ήλιο και τη σελήνη, εν συνεχεία τα πτηνά, τα κήτη, τα τετράποδα και τα θηρία και τέλος έπλασε ‘‘τον άνθρωπον, κατ’εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν… άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς’’. Και ευλόγησε τους πρωτόπλαστους λέγοντάς τους ‘‘αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γήν και κατακυριεύσατε αυτής’’. Και τους παραχώρησε εξουσία επι ‘‘… των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γής και πάντων των ερπετών των ερπόντων επι της γής’’.
Κατά τη δεύτερη εκδοχή, η οποία θεωρείται ότι έχει προέλθει απο μία διαφορετική και πρωιμότερη παράδοση, ο Θεός πρώτα δημιούργησε τα φυτά και το χορτάρι, ύστερα τον ‘‘άνθρωπον’’ απο χώμα και κατόπιν τον κήπο της Εδέμ με τα δέντρα του για να τρώνε οι πρωτόπλαστοι (συμπεριλαμβανομένου και του δέντρου της ζωής όπως και του δέντρου της γνώσης του Καλού και του Κακού) και με τους τέσσερεις ποταμούς που εκπορεύονται απο μέσα του. Εν συνεχεία έθεσε τον ‘‘άνθρωπον’’ στον κήπο ‘‘εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν’’ και κατόπιν έπλασε απο χώμα τα θηρία και τα πετεινά τα οποία έφερε στον Αδάμ για να τους δώσει όνομα. Μόνο τότε έπλασε την Εύα απο το πλευρό του Αδάμ.
Το τρίτο κεφάλαιο της Γένεσης αφηγείται την έκπτωση απο την Εδέμ η οποία αρχίζει με την αποπλάνηση της Εύας απο το φίδι και την βρώση του καρπού απο το δέντρο της γνώσης του Καλού και του Κακού (καρπός που την εποχή της Αναγέννησης γίνεται μήλο), συνεχίζεται με την έξωση του Αδάμ και της Εύας απο τον παράδεισο ‘‘εργάζεσθαι την γήν εξ ης ελήφθη’’ και τελειώνει με την τοποθέτηση απο το Θεό των χερουβείμ και της φλόγινης ρομφαίας στην είσοδο του παραδείσου για να φυλάνε το δέντρο της ζωής
.Την εποχή της Αναγέννησης, οι καλλιτέχνες απεικόνισαν την ιστορία του κήπου της Εδέμ με ξυλογραφίες και πίνακες ζωγραφικής, εκ των οποίων ένας απο τους πλέον φημισμένους φιλοτεχνήθηκε το 1526 απο τον Γερμανό ζωγράφο Λούκας Κράναχ.
Ο πίνακας αυτός αναπαριστά την Εύα να προσφέρει το μήλο στον Αδάμ ενώ το φίδι που την αποπλάνησε είναι τυλιγμένο γύρω απο το δέντρο της γνώσης του Καλού και του Κακού με κατεύθυνση προς το μέρος της.
Η Πτώση και η επακόλουθη αναζήτηση του παραδείσου απεικονίστηκε και απο πολλούς συγγραφείς απο τον Δάντη μέχρι τον Μίλτωνα ενώ η χαμένη Εδέμ αναζητήθηκε και απο εξερευνητές, πρώτα στον Παλαιό και ύστερα στο Νέο Κόσμο. Παρά το γεγονός οτι οι άποικοι προσέδωσαν Εδεμικές ιδιότητες στις νέες πατρίδες τους, όπως και στους λαούς που ήδη ζούσαν εκεί, αυτό που επακολούθησε ήταν τελικώς μία προσπάθεια ανασύστασης του κήπου της Εδέμ επι της Γής.
Οι βοτανικοί και ζωολογικοί κήποι του δεκάτου εβδόμου αιώνα σηματοδοτούν κάποιες πρώιμες προσπάθειες επανασυναρμολόγησης των κομματιών του χαμένου κήπου που διασκορπίστηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο μετά την Πτώση και τον Κατακλυσμό.
Ωστόσο αρχίζοντας από τον δέκατο έβδομο αιώνα και συνεχίζοντας μέχρι σήμερα, οι άποικοι του Νέου Κόσμου καταβάλλουν μία τεράστια προσπάθεια επανασχεδιασμού ολόκληρης της Γής κατ’ εικόνα του κήπου της Εδέμ. Με τη βοήθεια του δόγματος της λύτρωσης, των επιστημονικών ανακαλύψεων, των τεχνολογικών εφευρέσεων και του καπιταλισμού, ο μακροπρόθεσμος στόχος του σχεδίου ανάκτησης της Εδέμ συνίσταται στην μετατροπή της Γής σε έναν τεράστιο, καλλιεργημένο κήπο.
Η έντονα παρεμβατική εκδοχή του πρώτου κεφαλαίου της Γένεσης νομιμοποιεί την ανάκτηση μέσω της κυριαρχίας ενώ η ηπιότερη εκδοχή του δευτέρου κεφαλαίου συνηγορεί υπέρ της αξιοποίησης και διαφύλαξης του κήπου μέσω της ανθρώπινης διαχείρισης (επιστασία). Η ανθρώπινη εργασία θα λυτρώσει τις ψυχές των ανδρών και των γυναικών ενώ η καλλιέργεια και η εξημέρωση θα λυτρώσει την εν τω κόσμω τούτω άγρια και ακαλλιέργητη φύση. Ο απολυτρωμένος εγκόσμιος κήπος μεταμορφώνεται βαθμιαία σε έναν ανώτερο, ουράνιο παράδεισο.
Σ’αυτό το ιουδαιο-προτεσταντικό σχέδιο της ανάκτησης, οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι προσέθεσαν δύο συνιστώσες (τη μηχανιστική επιστήμη και τον καπιταλισμό που στηρίζεται στο ελεύθερο εμπόριο) με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν το σπουδαίο ‘‘χρονικό’’ του Διαφωτισμού. Η μηχανιστική επιστήμη προσφέρει την καθοριστικής σημασίας γνώση που είναι απαραίτητη για την επαναδημιουργία του χαμένου κήπου στη Γή. Το σχέδιο που είναι συνυφασμένο με το στοχασμό του Βάκωνα, του Καρτέσιου και του Νεύτωνα στηρίζεται στην ισχύ της τεχνολογίας που θα υποτάξει τη φύση, στη βεβαιότητα των μαθηματικών νόμων και στην ενοποίηση των φυσικών νόμων σε ένα και μοναδικό πλαίσιο εξήγησης. Όπως ακριβώς προσπάθησαν οι αλχημιστές να επιταχύνουν με την παρέμβασή τους τις φυσικές διεργασίες και να μεταστοιχειώσουν ευτελή μέταλλα σε χρυσό, έτσι και το δίδυμο επιστήμης και τεχνολογίας επιτάχυνε το σχέδιο ανάκτησης της Εδέμ μέσω της εφεύρεσης των εργαλείων και γενικώς μέσω της αποκόμισης της γνώσης εκείνης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καθυπόταξη της φύσης.
Ο Φραγκίσκος Βάκων θεώρησε την επιστήμη και την τεχνολογία ως τα μέσα για τον έλεγχο της φύσης και κατ’επέκτασιν για την επανάκτηση των δικαιωμάτων επι του κήπου της Εδέμ που είχαν δοθεί στους αρχικούς μας προπάτορες. Όπως ο ίδιος έγραψε: ‘‘Με την Πτώση, ο άνθρωπος έχασε συγχρόνως και την κατάσταση αθωότητας στην οποία βρισκόταν και την κυριαρχία του επι της υπόλοιπης δημιουργίας. Ωστόσο και οι δύο αυτές απώλειες μπορούν εν μέρει να επανορθωθούν σε αυτή τη ζωή. Η πρώτη, μέσω της θρησκείας και της πίστης. Η δεύτερη μέσω των τεχνών και της επιστήμης’’
Ο Βάκων ισχυρίστηκε επίσης ότι ‘‘οι άνθρωποι μπορούν να ανακτήσουν τα δικαιώματα επι της φύσης που τους κληροδότησε ο Θεός’’, ενώ θα πρέπει επίσης να προσπαθήσουν ‘‘να εδραιώσουν και να επεκτείνουν την εξουσία και την κυριαρχία του ανθρώπινου γένους σε ολόκληρο το Σύμπαν’’.
Η πρωταρχική ιστορία του καπιταλισμού είναι μία εκ νέου μετατροπή της ερήμου σε κήπο μέσα απο τη μεταμόρφωση της υπανάπτυκτης φύσης και την επαναφορά της σε μία κατάσταση αρμονίας και τάξης. Με την ανθρώπινη εργασία, οι φυσικοί πόροι (ο χρυσός στο χρυσωρυχείο, οι πέτρες στο λατομείο, τα δέντρα που προορίζονται για ξυλεία) μεταποιούνται σε εμπορεύματα τα οποία κατόπιν ανταλλάσονται στην αγορά. Με την επιβολή της τάξης στον εκπεσόντα κόσμο της φύσης (συμπεριλαμβανομένης και της ανθρώπινης), το Ευνομούμενο Κράτος του Χόμπς καθιστά δυνατή την καπιταλιστική παραγωγή. Το έθνος κράτος του Τόμας Χόμπς ήταν η απόληξη ενός κοινωνικού συμβολαίου που δημιουργήθηκε για να διατηρεί υπό έλεγχο τη βίαιη και ανεξέλεγκτη πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Η βάση της πολιτικής θεωρίας του Τζόν Λόκ ήταν η βελτίωση της υπανάπτυκτης φύσης μέσω του συνδυασμού της ανθρώπινης εργασίας με το έδαφος και της καθυπόταξης της Γής απο τον άνθρωπο. Παράλληλα ο Προτεσταντισμός συμβάλλει αποφασιστικά στην επιτάχυνση της ανάκτησης της Εδέμ εγκρίνοντας την αυξημένη ανθρώπινη εργασία, όπως ακριβώς η επιστήμη και η τεχνολογία επιταχύνουν την εργασία της φύσης.
Στο χρονικό της ανάκτησης ένα ζωτικής σημασίας στοιχείο είναι και ο ρόλος που παίζει το φύλο.
Σύμφωνα με την ιουδαϊκή ιστορία της δημιουργίας, ο πρώτος άνθρωπος είναι αρσενικού γένους και η Πτώση προκαλείται απο την Εύα (θηλυκό στοιχείο) ενώ ο Αδάμ, ο αθώος παρατυχών, αναγκάζεται να υποστεί τις συνέπειες της Πτώσης καθώς οι γιοί του ωθούνται να αναπτύξουν την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Ενώ λοιπόν ο εκπεσών Αδάμ γίνεται ο επινοητής των εργαλείων και των τεχνολογικών μεθόδων που θα αποκαταστήσουν το χαμένο κήπο, η εκπεσούσα Εύα γίνεται η Φύση που πρέπει να δαμαστεί και να υποταγεί.
Κατά τη Δυτική παράδοση, η εκπεσούσα Φύση αντιπαρατίθεται στην αρσενική επιστήμη και τεχνολογία. Είναι οι άνδρες εκείνοι που επινοούν, σχεδιάζουν και γίνονται οι φορείς του Ευνομούμενου Κράτους που με τη σειρά του διατηρεί την ανεξέλεγκτη φύση υπο έλεγχο. Η Ευνομούμενη Οικονομία που οργανώνει την αναγκαία για την αποκατάσταση του κήπου εργασία ομοιάζει με ένα πρόγραμμα που διευθύνεται απο άνδρες. Σύμφωνα με την εξιστόρηση της Εδεμικής ανάκτησης, η Φύση εμφανίζεται με τρείς μορφές. Υπο τη μορφή της πρωταρχικής Εύας, η Φύση είναι παρθένος, αγνή και φωτεινή, μία αρχέγονη και άγονη γή που όμως έχει περιθώρια ανάπτυξης. Υπο τη μορφή της έκπτωτης Εύας, η Φύση είναι άτακτη και χαοτική, ένας χερσότοπος ή έρημος που πρέπει να βελτιωθεί, σκοτεινός και μαγικός, το θύμα και συγχρόνως το φερέφωνο του Σατανά που εμφανίστηκε ως φίδι. Τέλος, υπό τη μορφή της μητέρας Εύας, η Φύση είναι ένας ήδη βελτιωμένος κήπος, μία γόνιμη και καρποφορούσα γη, ένα γονιμοποιημένο ωάριο, η ωριμότητα.
Ο πρωταρχικός Αδάμ είναι η εικόνα του Θεού ως δημιουργού, ο αρχικός φορέας της δραστηριότητας. Ο έκπτωτος Αδάμ εμφανίζεται ως φορέας της εγκόσμιας μεταμόρφωσης, ο ήρωας που απολυτρώνει την έκπτωτη γη.
Η ιδέα της προόδου που ανάγεται στην εποχή του Διαφωτισμού συνδέεται άμεσα με την ιδέα της ανάκτησης του κήπου που χάθηκε με την Πτώση (η επαναφορά του φωτός στον σκοτεινό κόσμο της υπανάπτυκτης φύσης). Έτσι λοιπόν η ιστορία της αρχέγονης Πτώσης αντιστρέφεται απο τα υψηλά ιδεώδη του Διαφωτισμού που είναι με τη σειρά του συνυφασμένος με τις θεμελιώδεις αρχές του μοντερνισμού. Η δεσπόζουσα εικόνα του Διαφωτισμού είναι η μεταμόρφωση της άγριας ερήμου σε έναν καλλιεργημένο κήπο. Λόγω της έλξης που ασκούσε, η ιδέα της ανάκτησης νομιμοποίησε τον αποικισμό του Νέου Κόσμου και λειτούργησε ως ο ιδεολογικός του πυρήνας, ενώ ο καπιταλισμός, η επιστήμη και η τεχνολογία προσέφεραν τα μέσα για τη μεταμόρφωση του υλικού κόσμου.
Η πιο πρόσφατη σελίδα του βιβλίου που εξιστορεί την ανάκτηση της Εδέμ είναι η μεταμόρφωση της φύσης μέσα από τη βιοτεχνολογία. Από τα γενετικώς τροποποιημένα μήλα μέχρι τις ντομάτες Flavr-Savr, οι καρποί του αρχέγονου (και εξελισσόμενου) κήπου επανασχεδιάζονται έτσι ώστε να συνεχίσει η αρδευόμενη έρημος να ανθοφορεί. Στον ανακτημένο κήπο της Εδέμ οι καρποί ωριμάζουν γρηγορότερα, έχουν λιγότερα κουκούτσια, χρειάζονται λιγότερο νερό, απαιτούν σε μικρότερο βαθμό τη χρήση εντομοκτόνων, περιέχουν λιγότερα κορεσμένα λίπη. Η μικρή λεπτομέρεια βέβαια είναι πως όλοι οι σπόροι ανήκουν στη Bayer-Monsanto.
‘‘Ο πειρασμός του ανθρώπου να επέμβει και να επανασχεδιάσει τη φύση αγγίζει σχεδόν τα όρια των δυνάμεων του Θεού’’, προειδοποιούν οι σύγχρονες Κασσάνδρες, που παρομοιάζουν το φίδι το κουλουριασμένο γύρω απο το δέντρο της γνώσης του Καλού και του Κακού με τη διπλή έλικα του DNA. Ωστόσο, μόνο ελπίδες και υποσχέσεις βλέπουν σε όλες αυτές τις γενετικές τροποποιήσεις οι επιστήμονες της γενετικής μηχανικής, εκείνου δηλαδή του επιστημονικού κλάδου που σχεδιάζει τις τεχνικές με τις οποίες θα επιταχυνθεί η ανάκτηση της Εδέμ. Ο κήπος της Εδέμ του εικοστού πρώτου αιώνα είναι στην πραγματικότητα ένα εμπορικό κέντρο, περίκλειστο και διακοσμημένο με δέντρα, λουλούδια και συντριβάνια.
Σ’ αυτό λοιπόν το εμπορικό κέντρο μπορεί ο κόσμος να ψωνίσει φύση στην Nature Company, να αγοράσει ‘‘φυσικά’’ ενδύματα στην Esprit, να δοκιμάσει βιολογικές τροφές και ζαρζαβατικά απο λαχανόκηπους, να ψωνίσει αγαθά του εικοστού πρώτου αιώνα στην Sharper image και να παίξει βιντεοπαιχνίδια εικονικής πραγματικότητας με τα οποία η Εύα αναβιώνει στον Κυβερνοχώρο. Αυτός ο Παράδεισος στην Πόλη ανασυνθέτει όλες τις χαρές και τους πειρασμούς του πρωταρχικού Παραδείσου και της χρυσής εποχής. Είναι το μέρος που οι άνθρωποι μπορούν να συλλέξουν εν ειρήνη τους καρπούς της Γής με χρυσάφι που φυτρώνει στην αγορά. Το δε εμπορικό κέντρο, που περιβάλλεται απο μία ολόκληρη έρημο απο πάρκινγκ, καλύπτεται απο γυάλινους θόλους που φτάνουν μέχρι τον ουρανό, έναν ουρανό στον οποίο μπορεί κανείς ν’ανέβει με ανελκυστήρες και ελικοειδείς σκάλες. Απο εκεί, μπορεί να απολαύσει τη θέα ολόκληρου του παραδείσου καταστημάτων που απλώνεται κάτω απο τα πόδια του.
Σε ο,τι δε αφορά τον ‘‘ποταμό που έρεε από την Εδέμ και πότιζε τον κήπο’’, αυτός αναβιώνει υπο τη μορφή μικρών, ελικοειδών ποταμών με φοίνικες δεξιά και αριστερά και πορτοκαλόχρωμα ψαράκια στο εσωτερικό τους. Τα σημερινά εμπορικά κέντρα διακοσμούνται με τεχνητά πέτρινα σπήλαια, πλέγματα απο λουλούδια, δέντρα που μοιάζουν με αληθινά, αγάλματα, πουλιά, ζώα, μέχρι και πλάζ που βρίσκονται στο εσωτερικό τους. Όλος αυτός ο διάκοσμος απεικονίζει τη φύση έτσι όπως πρέπει να είναι στην πραγματικότητα, δηλαδή ένας καλλιεργημένος και εξημερωμένος κήπος. Με τους διακοσμητικά ‘‘τροποποιημένους’’ χώρους τους και τα διάφορα καταναλωτικά τους φετίχ, τα εμπορικά πάρκα μας παρέχουν μία σύνοψη του οράματος που τρέφει ο καταναλωτικός καπιταλισμός για την θεραπεία του ανθρώπου από την Πτώση.
Όραμα για τους Εκλεκτούς, τους απαλλαγμένους οριστικά και αμετάκλητα από την τιμωρία της εργασίας και με ανακτημένο το δικαίωμα αν όχι της αθανασίας, τουλάχιστον μιας μακράς υγιούς ζωής χάρη στη διασύνδεση του φυσικού ανθρώπινου σώματος με τις μηχανές. Οι Εκλεκτοί θα ζουν πολύ και θα ζουν καλά στον ανακτημένο κήπο της ΕΔΕΜ.
Και οι υπόλοιποι;
Όσο δύσκολο είναι σήμερα στις ελίτ να λυπηθούν τα πλήθη, το ίδιο ακριβώς δύσκολο θα ήταν αύριο στα πλήθη να λυπηθούν τις ελίτ. Κι αυτό οι ελίτ το ξέρουν. Γι αυτό και τηρούν απαρέγκλιτα το Σχέδιο.
(Συνεχίζεται)

Άκουσε το σε podcast

Το μυαλό πρέπει να καθαρίζει, ακριβώς όπως έκανε ο Ηρακλής με τη κοπριά που είχε συγκεντρωθεί στους τεράστιους στάβλους του βασιλιά της Ήλιδος, του Αυγεία. Τη θυμάσαι την ιστορία; Ήταν ο 5ος άθλος. Κι ήταν άθλος γιατί οι στάβλοι είχαν 3.000 βόδια και δεν είχαν καθαρισθεί επί πολλά χρόνια και έπρεπε αυτό το καθάρισμα να γίνει μόνο μέσα σε μία ημέρα. Όταν είναι κάτι κατεπείγον είναι κατεπείγον άσχετα με το πως το αξιολογεί η συνήθη βαρεμάρα μας, ειδικά μέσα στην ημικαραντίνα.
Το μυαλό θέλει καθάρισμα. Όπως και όλα σε αυτή τη ζωή. Γιατί βρομίζουν από τη συνεχή επανάληψη.
Η ασυνέχεια είναι μια ευκαιρία.
Να βγούμε λίγο από τις ράγες του κανονικού.
Να αδειάσουμε το μυαλό μας. Από άγχη, από φόβους, από προσδοκίες, από ελπίδες, από αλήθειες και ψέματα. Προφανώς δεν είναι κάτι απλό και εύκολο. Οι σκέψεις θέλουν κι αυτές 15 δευτερόλεπτα δημοσιότητας στην οθόνη του μυαλού μας, οπότε υπάρχει συνωστισμός. Κι αυτό δεν βοηθάει.
Το καλό είναι πως το μυαλό μας μπορεί να είναι απασχολημένο μόνο με μια σκέψη κάθε στιγμή. Κάθε επόμενη είτε διώχνει είτε εξελίσσει σε συνειρμό την προηγούμενη καθώς το μυαλό είναι ασταμάτητο σε αυτό που κάνει.
Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να καθαρίζουμε καθημερινά το μυαλό μας. Αντί να βυθίζεται μέσα στην κοπριά χιλιάδων υπολειμμάτων από σκέψεις που έρχονται και φεύγουν, να το καθαρίσουμε. Πως; Αυτό είναι το μυστικό της «Καρδιάς του Ρόδου»!

Έρχονται Χριστούγεννα. Η υπόσχεση για την «επί γης ειρήνη». Αν αυτό το όνειρο γίνει ποτέ πραγματικότητα, θα έχει ξεκινήσει από το σπίτι. Από εκεί άλλωστε δεν ξεκινούν όλα; Facebook: https://www.facebook.com/pointZteam/ Πλατφόρμες Podcast: Anchor: https://anchor.fm/point-z Beaker: https://www.breaker.audio/point-z Google Podcasts: https://www.google.com/podcasts?feed=… Pocket Casts: https://pca.st/6zbqqzz6 RadioPublic: https://radiopublic.com/point-z-GmeDpD Spotify: https://open.spotify.com/show/3DJNzWh…

Ό,τι κι αν αρχίσεις να λες για τις αμερικανικές εκλογές, καταλήγει σε μια ρητορική banalité που πρωτίστως απογοητεύει εσένα που την εκφράζεις. Η αμερικανική δημοκρατία δολοφονήθηκε στις 12:30 τοπική ώρα, την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου του 1963, στην πλατεία Ντίλι στο Ντάλας του Τέξας. Όλα τα υπόλοιπα από κει και πέρα είναι υποσημειώσεις στο τέλος της αμερικανικής δημοκρατίας, η οποία θυσιάστηκε στο βωμό της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. Τελεία. Από κει και πέρα οι ήρωες της αμερικανικής πολιτικής είναι από χαρτόνι, παραγεμισμένοι με θεατρικά φούμαρα. Απόδειξη ότι έγινε Πρόεδρος ο Ρήγκαν, ένα επαγγελματικό μηδενικό την εποχή εκείνη.
H δημοκρατία μπορεί να χάνεται, o τζόγος όμως ποτέ!
Ακουσε το podcast