O πιο εύκολος τρόπος είναι να ρίχνεις ένα ανάθεμα, έναν αφορισμό και να καθαρίζεις. Όχι με το πρόβλημα αλλά με την «εικόνα» που θέλεις να δείχνεις, κι ας είναι στην πραγματικότητα μια οφθαλμαπάτη.
Τα πρόσφατα επεισόδια στα ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης και του Ευόσμου αποδεικνύουν πως το πρόβλημα του Νεοναζισμού στη χώρα μας είναι πλέον «συστημικό». Δεν είναι δέκα φιγούρες του υποκόσμου και 500.000 ηλίθιοι που «αγοράζουν» μια εναλλακτική αφήγηση για τα πράγματα, απόλυτα ταυτισμένη με την ωμότητα και το έγκλημα. Το πρόβλημα είναι «συστημικό» γιατί αυτή η αφήγηση κερδίζει καρδιές νέων παιδιών.
Στα μάτια των παιδιών αυτών, η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι κληρονομική ολιγαρχία. Παιδιά βιαίως φτωχοποποιημένων γονιών, χωρίς την ελπίδα πως θα γυρίσει ο τροχός αφού το «ματσάκι» είναι στημένο και η «άνοδος» στην επάνω κατηγορία δεν κερδίζεται πλέον με τη δημόσια εκπαίδευση, όπως γινόταν σε όλη τη μεταπολεμική ιστορία της χώρας.
Μέσα στην οικονομία της γνώσης και την κοινωνία της πληροφορίας, η δημόσια εκπαίδευση απαξιώνεται συστηματικά, αντανακλώντας την ηθελημένη αδυναμία του κράτους να έχει προτεραιότητες για το κοινό καλό. Οπότε υπάρχει για να υπακούει στις πολυεθνικές, να διασώζει τράπεζες με δημόσιο χρήμα, να αγοράζει φρεγάτες και να πολλαπλασιάζει ακατάπαυστα την ισχύ των δυνάμεων καταστολής.
Στη φύση και στην κοινωνία δεν υπάρχουν κενά. Το κενό της δημόσιας εκπαίδευσης ως διαδικασίας και μηχανισμού κοινωνικής κινητικότητας, καλύπτεται με όλο και πιο ανησυχητικούς ρυθμούς από τη νεοναζιστική ακροδεξιά, η οποία επενδύει στην απόγνωση και στην αμάθεια, υποδεικνύοντας «εύκολους» αποδιοπομπαίους, για να χαϊδέψει τα ναρκισσιστικά τραύματα που βιώνουν αποκλεισμένοι ή ημι-αποκλεισμένοι έφηβοι. Και μόνο με το ανάθεμα η Αριστερά, η οποία θα όφειλε να είναι ανάχωμα στην εφηβική αποκτήνωση, μοιάζει τόσο παλιά όσο έμοιαζε κάποτε ο Αυγουστίνος Καντιώτης.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 