Αρρώστια παντού. Σε σώμα και ψυχή. Ορίστε εν συντομία όλα τα νέα που είναι κάθε μέρα τα ίδια. Γιατί είμαστε στο χείλος της μαύρης τρύπας, κρεμασμένοι από το μηδέν και δεν υπάρχει σούπερ ήρωας για να έρθει να μας σώσει. Μην περιμένεις κανέναν.
Από τη μια ο κ. “Πέτυχα στη ζωή μου αφήστε με να διαχειριστώ τη δική σας”, είναι η αιτία που θριαμβεύει σήμερα η ύβρις.
Από την άλλη, το Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας είναι ξεκάθαρα η πιο επικίνδυνη εγκληματική οργάνωση στον κόσμο, μαζί με τα πρακτορεία της σε όλο τον κόσμο.
Για αυτό μην περιμένεις κανέναν. Μόνο οι εξωγήινοι απομένουν μέσα σε σπέσιαλ εφέ.
Εν τω μεταξύ, ο μόνος σούπερ ήρωας είσαι εσύ. Εσύ μαζί με το καλό σου, το οποίο πρέπει να το διαισθανθείς, όχι να το σκεφτείς. Τι να σκεφτείς; Δεν έχεις όλα τα δεδομένα και ποτέ δεν θα τα έχεις. Ζεις μέσα στη σύγχυση και την οργανωμένη παραπληροφόρηση.
«Τσιμπάς» στην κάθε υπόσχεση ευτυχίας και η ζωή σε ειρωνεύεται μονίμως με τη μεταχείριση που σου επιφυλάσσεται. «Τα καλύτερα στα έχω για μετά» σου λένε συνέχεια. Έτσι σε αποπλανούν κατ’ εξακολούθηση. Εραστές, σοφιστές, χρηματιστές. Οπότε όταν πλέον δεν ξέρεις τι να κάνεις, αυτό που συμβαίνει είναι συνήθως κακό.
Κάθε ευτυχία έχει μια πολύ σκοτεινή όψη που αντανακλάται στα Γλυκά Νερά.
Η ζωή θέλει σοφία. Απαιτεί περισσότερο μια καρδιά ενσυναίσθησης και λιγότερο ένα υπολογιστικό μυαλό, εξασκημένο στην «μπακαλική». Τόσα πήραμε, τόσα δώσαμε, μου χρωστάς σου χρωστάω και «πάει τραίνο» η ιστορία.
Όμως ο κόσμος έγινε απόλυτα ανίκανος να διακρίνει τι ανήκει στον Καίσαρα και τι σε αυτό το «Άλλο» που ζει αδιαλείπτως μαζί μας.
Γι αυτό και εξαπατάσαι από τη φαντασίωση πως αφού ο θεός πέθανε και είσαι εσύ ο Αφέντης του Σύμπαντος, οι άλλοι υπάρχουν μόνον σαν σκλάβοι για να υπηρετούν την καύλα σου που δεν έχει πάτο.
Τα «καλά νέα» τώρα, είναι πως το καλό είναι πλησίον. Όχι αυτό σαν Ένα και συ μηδέν, όπως οι φανατισμένοι όχλοι μπροστά στον Μεγάλο Ηγέτη που υποβάλλει στους οπαδούς του την ψευδαίσθηση πως μπορούν να γίνουν κι αυτοί σνομπ.
Αλλά ούτε σαν μηδέν όλοι οι άλλοι και πάντα Ένα εσύ. Όπως κάνει κάθε μαφιόζος μάνατζερ.
Το καλό είναι πλησίον ισότιμα, μηδέν μαζί, σαν πλαγιασμένο οχτάρι.
Το χεις?
Καλό Άπειρο, τότε!