«… εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω…».
Νίκος Καζαντζάκης
Τι κάνουν οι περιπλανώμενοι «ιππότες»; Όπως όλα τα παιδιά βλέπουν τα πράγματα και κάπως αλλιώς. Έχουν έναν άλλο τρόπο θεωρίας του χάρτη της ζωής, τον οποίο όμως δεν τον κρατούν φυλακισμένο στη φαντασία τους όπως τα υπόλοιπα, αλλά τον εκδηλώνουν ως τρόπο ύπαρξης. Καταφέρνουν έτσι να «ξεκολλάνε» από τις επιβεβλημένες ρότες του καιρού τους. Παίρνουν το ρίσκο να ταξιδέψουν νύχτα και σε αχαρτογράφητα νερά. Γίνονται «ιππότες», για λογαριασμό του μέλλοντος.
Όταν σε ένα παιχνίδι οι κανόνες σε αδικούν, δεν κάθεσαι μέχρι το τέλος με σταυρωμένα χέρια για να τα χάσεις όλα. Όταν σε ένα παιχνίδι οι κανόνες είναι αντίπαλος, αλλάζεις τους κανόνες. Μάχεσαι για να αλλάξουν. Δεν παραδίδεσαι. Δεν σκύβεις το κεφάλι.
To παιδικό πείσμα είναι η ιδρυτική πράξη της εκπλήρωσης του ανθρώπινου πεπρωμένου.
Ωστόσο, αν δεν πολεμήσεις αυτή την περσόνα του δανεικού «καθωσπρεπισμού», δεν γίνεσαι αστέρι. Χρειάζεται ταπείνωση, αυτή η ανεμπόδιστη εκδήλωση ζητιανάς και ελέους, εκπαιδεύει στο πώς να περνάει κανείς τις πύλες των άστρων. Αλλιώς θα καεί και ό,τι έχει απομείνει θα είναι στάχτες!
Είναι ο λόγος για τον οποίο ο Βούδας κατέβηκε από το θρόνο του και βγήκε ρακένδυτος στους δρόμους. Δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να γευτεί και να μυρίσει την ταπείνωση, για να μάθει πρώτη φορά τι σημαίνει να ζητάς έλεος. Είναι αυτό που ξέρει καλά η Ανατολή. Είναι αυτό από το οποίο προσπάθησε – και εξακολουθεί να προσπαθεί – να ξεφύγει η Δύση.
Η ζωή είναι σκληρή για αυτούς που την παίρνουν στα σοβαρά. Κι είναι συνήθως μικρή, γι αυτούς που τη θεωρούν παιχνίδι δίχως κανόνες. Το σωστό λοιπόν είναι να κατανοήσει κανείς τους κανόνες του παιχνιδιού. Για να το απολαύσει. Ακόμη κι αν η ίδια η απόλαυσή του, στο τέλος θα σημαίνει τον πειρασμό να τους αλλάξει. Έτσι γεννιούνται οι μεγάλοι ήρωες. Αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού αλλά όχι ύπουλα και υπολογιστικά, με μια ωφελιμιστική προσδοκία. Αυτό θα ήταν καθαρή αλαζονεία και ύβρις, έχει υψηλότατο κόστος και στην πραγματικότητα εξαιρετικά πρόσκαιρο όφελος.
Αυτοί που πραγματικά αλλάζουν τους κανόνες, είναι αυτοί που παραδίνονται σε μια αχαλίνωτη απόλαυση του παιχνιδιού, έχοντας πλήρη συνείδηση των κανόνων του. Απολαμβάνοντας, μοιραία θα αυτοσχεδιάσουν και τότε αποστολή τους γίνεται ο εμπλουτισμός του παιχνιδιού. Θεμελιώνουν την επόμενη αποπλάνηση των ανθρώπων, ώσπου να αναλάβει δράση εμπλουτισμού ο επόμενος ήρωας και μια επόμενη αποπλάνηση κι ένας επόμενος ήρωας κοκ.
Τιμούμε αυτούς που μας αποπλάνησαν. Όλα αυτά τα μεγάλα και σπουδαία πνεύματα «ιπποτών» που εγκατέστησαν το λογισμικό μιας καινούργιας αποπλάνησης μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση. Και το κάνουμε γιατί ξέρουμε πως μόνον αυτό έχουμε να περιμένουμε πραγματικά. Να αποπλανηθούμε. Όμως αυτό σημαίνει και να περιπλανηθούμε, ακόμη και ως τις πύλες των άστρων. Κι είμαστε ευγνώμονες για αυτό. Γιατί είναι η ζωή. Η ζωή πάνω σε έναν περιπλανώμενο πλανήτη ! Η ζωή είναι ωραία. Τόσο ωραία που αξίζει να ταπεινωθείς και να τη ζητιανέψεις, για να τη ζήσεις με την αυθεντική αισθαντικότητα που αξίζει σ’ αυτό το θαύμα!