Υπάρχει ένα υποτιμημένο παράδοξο της γνώσης που παίζει καθοριστικό ρόλο στις προηγμένες υπερ-συνδεδεμένες φιλελεύθερες δημοκρατίες μας. Όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα των πληροφοριών που κυκλοφορούν, τόσο περισσότερο στηριζόμαστε σε «φίλτρα αξιοπιστίας» για την αξιολόγησή τους. Η εξαιρετικά αυξημένη πρόσβαση στις πληροφορίες και τις γνώσεις που έχουμε σήμερα δεν μας ενδυναμώνει, ούτε μας καθιστά πιο αυτόνομους, γνωστικά. Αντίθετα, μας καθιστά περισσότερο εξαρτημένους από τις κρίσεις και τις αξιολογήσεις άλλων ανθρώπων σχετικά με τις πληροφορίες στις οποίες έχουμε πρόσβαση.
Αντιμετωπίζουμε μια θεμελιώδη αλλαγή της σχέσης μας με τη γνώση. Προχωράμε προς την εποχή στην οποία οι πληροφορίες θα έχουν αξία μόνο εάν έχουν ήδη φιλτραριστεί, αξιολογηθεί και σχολιαστεί. Σε αυτό το φως, η αξιοπιστία είναι ο κεντρικός πυλώνας της συλλογικής νοημοσύνης σήμερα. Είναι ο φύλακας της γνώσης και έχει τα κλειδιά της πύλης.
Αυτός υπήρξε ο ρόλος του Σ. Τσιόδρα μέχρι σήμερα. Φοβάμαι πως τα » ήξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις» για τη μάσκα (και όχι μόνο) τον κάνουν πλέον να ακούγεται σαν Πυθία και όχι σαν το «αξιόπιστο φίλτρο» που έχει ανάγκη η κοινωνία μπροστά στα δύσκολα που έρχονται. Την ώρα της κρίσης, τίποτα δεν είναι ανώτερο από την αλήθεια και κάθε παραβίαση αυτής της αρχής για να υπηρετηθεί η οποιαδήποτε σκοπιμότητα, όσο εύλογη κι αν φαίνεται, έχει συνέπειες. Μία από τις πτυχές αυτού του αόρατου πολέμου είναι η αναμέτρηση φαινομενικότητας και ουσίας. Όλοι, και κυρίως αυτοί που έχουν την ευθύνη να οργανώνουν την πληροφορία πρέπει να διαλέξουν πλευρά, συναισθανόμενοι – ίσως και για πρώτη φορά – πως η μισή αλήθεια είναι fake news!
Η μισή αλήθεια είναι fake news!
