Κι η Παναγιά μαζί μας!

Ο Οδυσσέας συνιστά το συλλογικό μας αρχέτυπο. Μπορεί να ναυαγήσεις, μπορεί να περιπλανηθείς, να χάσεις χρόνια και συντρόφους αλλά στο τέλος θα βρεις την Ιθάκη, αν έχεις καταφέρει εν τω μεταξύ να υφάνεις το νόημά της στο μυαλό και στην ψυχή σου. Αυτό επιβεβαιώνουμε κάθε Αύγουστο στις γιορτές, τα πανηγύρια και τα ανταμώματα.
Τώρα όμως «ψαχνόμαστε». Μέχρι να καταλάβουμε πως ο «μπούσουλας» της παράδοσης δεν έχει να κάνει με το «γράμμα» αλλά με το πνεύμα. Αλλιώς η παράδοση «πετρώνει» και γίνεται είδωλο η Χαρά Βέρρα. Η ζωή όμως είναι πάντα σε κίνηση. Σαν το κύμα.
Πίσω από κάθε πόνο, αμφιβολία, ανασφάλεια κρύβεται μια καταστροφική σκέψη και πίσω από μια καταστροφική σκέψη, υπάρχει ο φόβος της αναμέτρησης με τα κύματα που έρχονται και φεύγουν.
Τα δύσκολα είναι αυτά που κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Για να κερδίσεις μεγάλες μάχες θα πρέπει συμφιλιώσεις μεγάλες αντίρροπες δυνάμεις, την ασπίδα της Αθηνάς με την τρίαινα του Ποσειδώνα. Ο Παρθενώνας 2,5 χιλιετίες τώρα, μας κλείνει με νόημα το μάτι.
Αλλιώς, με τα χέρια μονίμως στις τσέπες. καμπουριασμένη τη ράχη και με το χαζό βλέμμα του υβριδικού μετανθρώπου, η ζωή αρχίζει να μοιάζει με πηγάδι που στερεύει μέσα στην έρημο της καταναγκαστικής εργασίας. Γυμνή ζωή που λέει κι ο Αγκάμπεν, σε ένα πλανήτη μεταμορφωμένο σε απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Στο «σκάσε και κολύμπα» που έρχεται, να απαντήσουμε σαν καπεταναίοι: «Βίρα τις άγκυρες!».
Κι η Παναγιά μαζί μας!