Η θάλασσα είναι πολλά παραπάνω από την ξαπλώστρα στην πρώτη σειρά. Πόσο μάλλον όταν ακούγεται μέσα από τα βάθη των αιώνων η κραυγή: «Μέσα με δέρνει ο θάνατος, ν’ όξω με δέρνει ο Τούρκος. Κι απ’ τη δεξιά μου τη μεριά, Φράγκος με πολεμάει».
H «Οδύσσεια» συνεχίζεται κι έχουμε περιπέτεια μπροστά. «Πρέπει πάντα να αρχίζεις με κάτι. Έπειτα μπορείς να απομακρύνεις όλα τα ίχνη πραγματικότητας.». Έτσι έλεγε ο Πικάσο. Ας (ξαν)αρχίσουμε με τη θάλασσα. Έχοντας στο νου τα λόγια από την «Οδύσσεια» του Νίκου Καζαντζάκη: «Εγώ το χρέος μου έκαμα του γιου, ξεπέρασα τον κύρη, τώρα και συ ξεπέρνα με, αν μπορείς, στο νου και στο κοντάρι».
Τhe Greek Way! Η ζωή σε όλες τις πληθωρικές δυνατότητές της, όπως έχει καταδείξει η σπουδαία αμερικανίδα συγγραφέας Edith Hamilton, στο ομώνυμο βιβλίο της. Προφανώς δεν είναι ούτε κάτι απλό, ούτε κάτι εύκολο. Αλλά όπως έχει πει κι ο Νίτσε «Να χορεύεις αλυσοδεμένος!».
Παρά θίν’ αλός (podcast)
