O Ερντογάν έχει μπει πλέον σε μια φάση μη αναστρέψιμης αποχαλίνωσης, θυμίζοντας όλο και πιο έντονα τη ρητορική και τις πρακτικές του Χίτλερ. Με την ανοχή ΗΠΑ και Ρωσίας και την αμέριστη υποστήριξη της Γερμανίας, ο τούρκος δικτάτορας έχει καβαλήσει πάνω στο κύμα της ιστορίας καθοδηγούμενος από το αίσθημα του «Εκλεκτού», ταυτίζοντας το ατομικό πεπρωμένο του με το συλλογικό πεπρωμένο όχι απλά της Τουρκίας αλλά του Ισλάμ. Τα πετρέλαια είναι μόνον η αφορμή. Η πολύ υψηλότερη αποστολή που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας, αφορά στη θεμελίωση του Ισλαμικού Κράτους υπό την ηγεσία των Αδελφών Μουσουλμάνων που θα εκτείνεται σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου.
Ο κατευνασμός στον επελαύνοντα ισλαμοφασισμό δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Ο Μακρόν δείχνει να το αντιλαμβάνεται και κάνει πρώτος το ένα βήμα μπροστά. Όμως αν πραγματικά εννοεί αυτά που λέει, αργά ή γρήγορα θα πρέπει ο Γάλλος Πρόεδρος να ακουστεί σαν τον Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Χωρίς νίκη, δεν υπάρχει επιβίωση.»
«Χωρίς νίκη, δεν υπάρχει επιβίωση.»
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 