Κάτι άλλο;

Aυτός είναι ο σκληρός πυρήνας του συμπαντικού παράδοξου: Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά όσο παραμένεις στο ίδιο επίπεδο συνείδησης , δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις συνέπειες της πράξης σου. Η διέξοδος είναι μόνο προς τα πάνω.
Αυτό δεν το καταλαβαίνουμε εύκολα. Μπορεί να πάρει χρόνο. Ειδικά όταν κουβαλάς στην πλάτη σου όλες τις αποσκευές που σου έχει φορτώσει ο πολιτισμός σου, υποσχόμενος πως είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις. Γι αυτό και τα χρόνια περνούν ανέμελα ώσπου να ανακαλύψεις πως ζεις σαν ποντικάκι στο κλουβί που τρέχει ασταμάτητα πάνω στη ρόδα που γυρίζει. Το είχε πάθει και ο Σίσυφος αυτό. Αυτή την κακοποίηση μου χρεώνω.
Οπότε με πήγα στο δικαστήριο. Κι άρχισα το παραμιλητό.
Αν είσαι ένοχος πάτησε το 1.
Αν είσαι αθώος πάτησε το 2.
Αν δεν ξέρεις τι σου γίνεται πάτησε το 3.
Κάτι άλλο 4.
Δεν θα μας σώσουν ούτε η δύναμη, ούτε η νοημοσύνη.
Μπορεί έτσι να κερδήθηκε ο Τρωικός Πόλεμος γιατί κι ο Πάρης τις ίδιες μαλακίες έκανε.
Έδωσε το μήλο στην Αφροδίτη αντί να κάνει αυτό που πρέπει και να το δώσει στην Αθηνά. Αφέθηκε στα «θέλω» του και χύθηκε πολύ αίμα στην αναμέτρηση της δύναμης ενώ η νοημοσύνη περιπλανήθηκε κι αναμετρήθηκε με θεριά και τέρατα.
Όμως είμαστε πλέον πολύ κουρασμένοι για να το πάμε όλο αυτό από την αρχή. Είναι σαν να πηγαίνεις στον κινηματογράφο να δεις μια ταινία που την έχεις ξαναδεί και γνωρίζεις το τέλος. Άντε και να προσέξεις κάποιες λεπτομέρειες που δεν πρόσεξες, αυτό δεν αλλάζει το βασικό σενάριο.
Πάτησα το 4. Το «άγριος» από το «άγιος» ένα «ρ» διαφορά. Αυτό το «ρ» σκηνοθετεί όλη την ψευδαίσθηση. Να όμως που το θεατρικό σκηνικό του φωτός και της ευμάρειας καταρρέει. Αποκαλύπτεται πως πίσω από τη φανταστική σκηνογραφία δεν υπάρχει παρά… τοίχος. Οι άνθρωποι λέγαμε lifestyle και αποδεικνύεται πως πρόκειται απλώς για χρήση και κατάχρηση σωμάτων και ψυχών. Λέγαμε «σπουδές – δουλειά – παιδιά» και στο τέλος μεταφραζόταν σε καρκίνο και αυτοάνοσα. Λέγαμε «open mind» μέχρι που κινδυνέψαμε να χυθούν έξω τα μυαλά μας.
Το «θέλω πίσω τη ζωή μου» είναι χαζό ανέκδοτο. Το ιστορικό στοίχημα είναι στις ρωγμές που δημιουργεί η αποκάλυψη, να φυτρώσουν εκεί που δεν τις έσπειραν πεισματικές αναζητήσεις μιας αυθεντικής ζωής. Είναι στη φύση μας, άλλωστε!
Στο τέλος της μέρας μόνο το να γελάς σαν να μην έχεις ξεγελαστεί ποτέ είναι επαναστατική πράξη. Βιώσιμο πρότυπο για τον κόσμο είναι αυτό το «κάτι άλλο», που είναι ελευσόμενο, επ’ άπειρον τελειοποιήσιμο, συνεπώς πάντοτε ανεπαρκές και μελλοντικό καθώς ανήκει στο χρόνο της υπόσχεσης για την επιστροφή στην ακεραιότητα.
Κάτι άλλο;