H ζωή έχει ένα «πως» κι ένα «γιατί».
Στο πρώτο δίνουμε υπερβολικά μεγάλη σημασία με βάση τα manuals της κοινωνίας , μέσα στην οποία συμβιώνουμε ως άτομα.
Το δεύτερο συνήθως μένει αναπάντητο μέσα στη ρουτίνα και ξεχνιέται.
Ωστόσο, ζούμε πλέον μια καθημερινότητα που καθιστά τον καθένα μας μελλοθάνατο κομπάρσο ενός παγκόσμιου θρίλερ. Απλά και μόνο μπαίνοντας στο μετρό μια Τρίτη.
Θέλοντας και μη, το γεγονός αυτό μας φέρνει μπροστά στο «γιατί», το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να απαντηθεί προσωπικά ως ζήτημα ζωής και θανάτου.
Όσο κι αν μπουκώνεται το ανοιχτό ερώτημα με lexotanil, xanax, αλκοόλ, κόκα, σεξ, τζόγο ή όποια ιδεολογική «παραμύθα», η αναβλητικότητα θα μεταφράζεται σε σιωπηρή συναίνεση στο θάνατο. Κι αυτή τη φορά, όχι του άλλου.
Γιατί;
