Κάτω τα χέρια από τη γη!

Ο 21ος αιώνας από το ξεκίνημά του, μας έδειξε πως κάθε μέρα του θα είναι ημέρα της κρίσης. Από το «χτύπημα» στους δίδυμους πύργους μέχρι την προσφυγική κρίση και από τη «φούσκα» των τραπεζοχρηματιστηριακών αξιών μέχρι την κλιματική κρίση. Όλες οι κρίσεις εργαλειοποιούνται. Όλες οι κρίσεις αποκαλύπτουν τα κράτη ως εντολοδόχους των ελίτ, διαρρηγνύοντας κάθε σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Ακόμη και σήμερα, 20 χρόνια μετά, οι συγγενείς και οικογένειες των θυμάτων δεν έχουν πρόσβαση σε απόρρητα αρχεία του FBI που αποδεικνύουν το ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στο τρομοκρατικό χτύπημα. Κι αυτά συμβαίνουν ενώ οι ΗΠΑ ταπεινώνονται σήμερα στο Αφγανιστάν καθώς οι Ταλιμπάν προελαύνουν στην Καμπούλ.
Την ίδια εργαλειοποίηση και υποκρισία βιώνουμε και με την παγκόσμια εκστρατεία εμβολιασμού, όταν τα εμβόλια αποδεικνύονται και αναποτελεσματικά και επικίνδυνα. Γιατί τίποτα δεν αντιμετωπίζεται με όρους αλήθειας αλλά με όρους ανακατανομής των πόρων από την κοινωνία προς τις ελίτ. Το ίδιο συμβαίνει και με την κλιματική κρίση. Έχουν ρίξει 10.000 πυρηνικές βόμβες στον πλανήτη κάνοντας δοκιμές αλλά μεταθέτουν το βάρος στον κυρ Απόστολο στη Β. Εύβοια που προσπαθεί με ένα κλαρί να σβήσει τη φωτιά που καίει το βιος του.
Η μεσαία τάξη της αισιοδοξίας και της προόδου δεν μένει πια εδώ. Μαζί της κλυδωνίζεται και η δημοκρατία. Με βασικό όπλο τον εργαλειοποιημένο επιστημονισμό η διαχείριση των κρίσεων δεν στοχεύει στην πραγματική επίλυσή τους αλλά στη δημιουργία υπεραξιών για τις ελίτ. Σε μια χώρα που βρίσκεται στην κορυφή του παγκόσμιου Real Estate, είναι προφανές πως το Κράτος λειτουργεί ως Ανώνυμη Εταιρεία Επενδύσεων σε Ακίνητη Περιουσία.
Έτσι, κατεστραμμένοι άνθρωποι που ζούσαν στη μικροκλίμακα της αυτάρκειας και της συμβιωτικής σχέσης με τα δάση, έγιναν μέσα σε μια νύχτα όμηροι του Κράτους. Και τώρα η γη τους θα περάσει στην «εταιρική κοινωνική ευθύνη» και οι μηχανές των ΕΣΠΑ ξεκίνησαν να ζεσταίνονται.
Στην πραγματικότητα όμως η μητέρα – γη έχει μόνο ανάγκη λίγο καιρό να θρηνήσει όλα τα παιδιά της και μετά με λίγο νερό θα είναι έτοιμη, αγόγγυστα όπως πάντα, να αναγεννήσει τον παράδεισο. Η λαϊκή σοφία όπως τη βρήκα αποτυπωμένη σε μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα είναι σαφής: «Πρεπ’ να μουλιάσει η γης, να κρυώσουν τα σπόρια για να ζωντανέψουν. Πρεπ’ να κουβαλίσουν πέτρες, να χτίσουν τοίχια, ξηρολιθιές, να μην φύγει το χώμα και ξεπλυθεί η γης και μέχρ’ την Άνοιξη θα βαρέσουν ούλα μόνα τσ’… Έχει δύναμη η γης, μια στάλα βοήθεια θέλει. Λάσπη να την κάνουν την Εύβοια, να δροσιστεί, να ξαποστάσει, για να παρ’ μπροστά…».
Η αναγέννηση από τις στάχτες είναι το μεγάλο στοίχημα. Και για τη γη και για την ελευθερία μας. Οι σπόροι του καλού υπάρχουν. Αυτενέργεια, αυτό-οργάνωση, αλληλοβοήθεια. Έτσι σώθηκε ό,τι σώθηκε. Οι «σπόροι» αυτοί πρέπει να «μουλιάσουν» στον ιδρώτα της προσπάθειας για να αναγεννηθεί η εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο πεπρωμένο και το μέλλον να σημαίνει ελπίδα και όνειρα και όχι δυστοπία και εφιάλτες. Ο ρόλος της μεσαίας τάξης σε αυτή την προσπάθεια είναι πρωταγωνιστικός. Οι ψευδαισθήσεις τελείωσαν. Είμαστε μόνοι μας απέναντι σε ελίτ που προχωρούν αδίστακτα στην απανθρωποποίηση της ανθρωπότητας. Κρύβουν το προφανές και κάνουν το αδιαμφισβήτητο να μοιάζει αμφιλεγόμενο με τη δύναμη των media που έχουν στην διάθεσή τους.
Ένα Κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Πρώτα μας βάλανε να τρώμε τις σάρκες των παιδιών μας και τώρα υπόσχονται….πράσινα άλογα, πάνω στις στάχτες. Υβριδικά πατενταρισμένα δέντρα. Μια φύση – ζόμπι. Ο Ζοζέ Σαραμάγκου το έχει προβλέψει με ακρίβεια. «Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα τη μάνα που σας γέννησε».
Αυτό κάνουν. Για τη μάνα τους, είναι δικός τους λογαριασμός. Γι’ αυτό και προήχθη σε υπουργό ο Σκέρτσος.  Αλλά για τη μάνα μας, τη γη, μόνο μία στάση μπορούμε να έχουμε: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ!
Καλό κουράγιο, σύντροφοι κι αδέρφια. «Nature loves courage» όπως είπε προς την ανθρωπότητα σε ανύποπτο χρόνο ένας σύγχρονος επιστήμονας και μυστικός προφήτης, ο Αμερικανός εθνοβοτανολόγος Terence McKenna. Είχε προλάβει βέβαια να πάει εκεί ήδη ένας δικός μας ποιητής, ο Γιάννης Ρίτσος. Τούτο το χώμα δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.