Στην αρένα λοιπόν…!

Η ζωή είναι μάχη, ό,τι κι αν λέμε. Σκληρή και δύσκολη, τουλάχιστον για τους περισσότερους. Αυτούς που δεν γεννήθηκαν κάτω από το αστέρι ενός βαρύγδουπου οικογενειακού ονόματος ή μιας οικογενειακής μερίδας στο υποθηκοφυλακείο που έχει μέσα τη …μισή Αθήνα. Μη σου πω και τη μισή Μύκονο πλέον…

Αυτοί λοιπόν, οι πολλοί, αν είχαν μέχρι σήμερα μια ελπίδα, ήταν να βγούνε στον κόσμο και να δώσουνε τη μάχη. Πρώτα της επιβίωσής τους και μετά της κατάκτησης των στόχων τους. Κι επειδή καμιά πόρτα δεν ανοίγει εύκολα αν το χέρι που τη χτυπάει δεν είναι «δικό μας», η μάχη που κλήθηκαν να δώσουν πολλοί άνθρωποι ήταν εξαιρετικά σκληρή και με πολύ πόνο. Αλλά και με πολλές και μεγάλες επιτυχίες.

Σε αυτή τη μεγάλη αρένα υπάρχουν τα αληθινά success stories και όχι εκεί που τα φαντάζονται διάφοροι «ευτυχισμένοι κληρονόμοι» που δεν χρειάστηκε να δουλέψουν ούτε μισή ώρα στη ζωή τους, που δεν χρειάστηκε να ιδρώσουν για να πάρουν τους πανεπιστημιακούς τίτλους τους, που δεν χρειάστηκε ποτέ να διαπραγματευτούν με τον εργοδότη τους ή να σκεφτούν κάτι αληθινά έξυπνο να πουν στην γκόμενά τους.

Αυτή την αρένα που πήγε τον κόσμο μπροστά, κάποιοι σήμερα πάνε να την «κλείσουν». Να βάλουν λουκέτο. Το δικαίωμα στη ζωή κινδυνεύει να δίνεται και πάλι με κληρονομικούς τίτλους, με τίτλους αίματος. Πάνε να κλείσουν την αρένα γιατί φοβούνται και νιώθουν μειονεκτικά. Ξέρουν πως αν η αρένα μείνει ανοιχτή θα βγάζει πάντα καλύτερους, εξυπνότερους, ομορφότερους, πλουσιότερους από αυτούς που επιδιώκουν να μπει «λουκέτο» σήμερα. Και επικαλούνται διάφορες «ευαισθησίες» για να καλύψουν το ωμό συμφέρον που κρύβεται πίσω.

Φαντάζομαι και οι δεινόσαυροι κάπως έτσι θα σκέφτηκαν. Και μην σας ξενίζει η σύγκριση. Όλοι οι δεινόσαυροι με τον ίδιο τρόπο σκέφτονται. Αλλά στο τέλος εξαφανίζονται. Γιατί υπάρχει κάτι που είναι έξω από τον έλεγχο οποιουδήποτε ανθρώπου πάνω στον πλανήτη, όσο ισχυρός κι αν νομίζει πως είναι. Κι αυτό το «κάτι» λέγεται εξέλιξη. Όποιος δεν προσαρμοστεί, πεθαίνει. Αλλά την αληθινή δύναμη της προσαρμογής την έχουν αυτοί που έχουν μάθει να παλεύουν στην Αρεν-α. Όχι επειδή είναι απαραίτητα οι πιο δυνατοί αλλά σίγουρα γιατί δεν έχουν τίποτα να χάσουν ενώ μπορούν να κερδίσουν τον κόσμο ολόκληρο. Αυτοί που τολμούν. Αυτοί που είναι Άντρες, όποιο κι αν είναι το βιολογικό φύλο τους ή η σεξουαλική επιλογή τους.

Θα την κρατήσουμε ανοιχτή την αρένα λοιπόν. Για όλους. Για να μπορούν να τολμούν όλοι. Γιατί όλοι έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή και να μπορούν να διεκδικούν μέσα στην αρένα την ευκαιρία να την αποκτήσουν. Όλοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να αγωνιστούν.

Στην αρένα λοιπόν…!