Με ένα τρόπο «μαγνητίζουμε» τις εμπειρίες μας. Γι’ αυτό και το απροσδόκητο όταν εμφανίζεται είναι κάτι σαν τις ενημερώσεις για τις επιδιορθώσεις σφαλμάτων στο λογισμικό του κινητού.
Μόνο που στη ζωή αυτές τις «ενημερώσεις» δεν τις «κατεβάζουμε» το ίδιο εύκολα για να πάμε παρακάτω και προτιμούμε να τις αγνοούμε, έχοντας μια τρομερή εξαρτησιακή εμμονή με το παρελθόν και τα «φαντάσματά» του. Προφανώς επειδή το θεωρούμε πιο οικείο και το έχουμε ωραιοποιήσει τόσο ώστε να το νοσταλγούμε κιόλας.
Όμως η αλήθεια είναι πως αν δεν ξεφορτωθούμε όλη αυτή τη «σαβούρα» που έχουμε σωρεύσει μέσα μας κατά τρόπο χαοτικό κι αν δεν ανοίξουμε κάνα παράθυρο να μπει φως, το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι το ένα απροσδόκητο να διαδέχεται το άλλο μέχρι να σβήσει η «οθόνη».
ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ 